KOT RAGDOLL - CHARAKTER, CHOROBY
O czym przeczytasz w artykule:
Kot Ragdoll – charakter, choroby. Ragdoll to wyjątkowo ufny i przyjacielski kot. Jego nazwa (ragdoll – szmaciana lalka) wzięła się stąd, że wzięty na ręce wiotczeje i sprawia wrażenie bezwładnego.
RAGDOLL: CHARAKTER
Ragdoll jest kotem o spokojnym, przyjacielskim i zrównoważonym temperamencie. Ma nieco flegmatyczny, łagodny charakter. Jest duży, ale niezwykle uczuciowy i spokojny. Lubi zabawę, ale nie wykazuje tendencji do przewracania domu do góry nogami. Nie jest specjalnie skoczny – przeważnie woli spacerować po ziemi, niż wspinać się na wysokości. Jest również znany z tego, że od drapania mebli woli swój drapak. Takie połączenie maluje portret idealnego kota rodzinnego.
Mocno zżywa się ze swoim opiekunem, ciągle poszukuje z nim kontaktu i chętnie towarzyszy mu przez cały dzień, chodząc przy nodze jak pies. Nie bywa jednak zbyt natrętny, a o swojej obecności przypomina jedynie cichym i delikatnym głosem. Ragdoll jest oddany i kochający, a przy tym zbytnio się nie narzuca.
Doskonale nadaje się dla rodzin z dziećmi oraz do domów, gdzie są już inne zwierzęta. Jest niekonfliktowy, dobrze czuje się zarówno wśród innych kotów, jak i w towarzystwie psa. Kot Ragdoll lubi pieszczoty i akceptuje nawet najbardziej wymyślne zabawy. Ma wyjątkowo duże pokłady cierpliwości. Mówi się, że Ragdoll to wieczny kociak, gdyż zamiłowanie do zabawy nie mija mu z wiekiem.
WZORZEC: KOT RAGDOLL – Koty półdługowłose – II kat. wg FIFe
kod EMS: RAG
- Pochodzenie: Stany Zjednoczone
- Charakter: cichy, delikatny, przyjacielski, kochający i oddany opiekunowi.
- Aktywność: spokojny, nieco flegmatyczny, zrównoważony, unika wysokości.
- Wielkość: duży, masywny.
- Waga: 4,5-10 kg
- Tułów: silny, ciężki długi, dobrze umięśniony, o grubym kośćcu, z szeroką klatką piersiową – u dorosłego kota barki są tej samej szerokości co zad.
- Kształt głowy: kształt szerokiego trójkąta; czoło spłaszcza się w stronę sklepienia czaszki, podbródek jest silny i zaokrąglony.
- Uszy: szerokie u podstawy, lekko pochylone do przodu, z wyraźnymi pędzelkami.
- Oczy: łagodne, duże, owalne, dość szeroko osadzone, zawsze intensywnie niebieskie.
- Nos: prosty, ma jedynie lekkie zagłębienie u nasady.
- Ogon: dość długi, dobrze owłosiony, lekko wygięty i zwężony na końcu.
- Kończyny: średniej długości, tylne odrobinę dłuższe od przednich, co sprawia, że zad nieco góruje nad resztą ciała; stopy duże, okrągłe, z kępkami włosów między palcami.
- Sierść: półdługa, gęsta, jedwabista, z połyskiem; występuje miękki i niewielki podszerstek, a dzięki temu brak tendencji do linienia i kołtunienia.
- Maść: dopuszczalne kolory różnią się w zależności od organizacji, ale zawsze są w odmianach barwnych point; najpopularniejsze to ciemnobrązowy (seal) oraz niebieski. Występują także czekoladowy, liliowy; niektóre stowarzyszenia uznają również oznaki kremowe, rude i szylkretowe. Uznane odmiany barwne typu point (ciemniejsze na masce, uszach, ogonie i nogach), point bicolour z białą odwróconą literą V na twarzy, białymi łapami i brzuchem, oraz point mitted (umaszczenie charakterystyczne tylko dla kotów ragdoll: biały podbródek z białą kreską na twarzy, lub bez niej, białe „rękawiczki”, „skarpetki”, biały nieprzerwany pas od brody przez brzuch do nasady ogona).
- Odporność/podatność na choroby: z powodu wąskiej bazy genetycznej kot jest predysponowany do schorzeń.
- Długość życia: 15-18 lat.
- Możliwość zakupu kota w Polsce: tak
- Cena kota z rodowodem TICA: 2500-4000 z
HISTORIA RASY
Rasa Ragdoll narodziła się w Stanach Zjednoczonych w latach 60. dwudziestego wieku w wyniku krzyżówki kota birmańskiego, burmskiego i perskiego. Ich pierwsza hodowczyni, Ann Baker, stworzyła kilka legend na temat ragdolli. Twierdziła, że nowa rasa zapoczątkowana została przez bezdomną, potrąconą przez samochód, ciężarną kotkę. Miała ona za wszelką cenę, pomimo prawom natury, pozostawać przy życiu – po to, by zapewnić przetrwanie swojemu potomstwu. Urodzone przez nią kocięta miały dzięki temu posiadać niezwykłe cechy – być silne, duże, odporne i niewrażliwe na ból. Ta i kilka innych historii rozpropagowanych przez Baker sprawiły, że rasa stała się bardzo popularna.
ZDROWIE RAGDOLLI
Ragdoll to młoda rasa, co wiąże się z dość dużym pokrewieństwem w grupie zwierząt, ze względu na małą bazę założycielską, kot ten ma wysoki poziom inbredu, co z pewnością może się przyczyniać do większej podatności na choroby.
- Ragdoll może częściej niż inne koty umierać z powodu problemów z układem moczowym, głównie z nerkami i moczowodami. Nieco bardziej niż inne rasy jest podatny na FIP, schorzenia stawów i choroby przyzębia.
- Innym częstym problemem tej rasy jest kardiomiopatia przerostowa, która może czasami prowadzić do nagłej śmierci. Jest to patologiczne pogrubienie ściany serca, prowadzące do zaburzeń jego pracy. Na szczęście od 2007 r. jest dostępny test genetyczny na tę chorobę (HCM). Koty homozygotyczne dla tej mutacji chorują w młodym wieku i zazwyczaj odchodzą przed ukończeniem 3 lat. Heterozygoty (z jedną kopią genu) chorują w późniejszym wieku i mniej poważnie.
Ragdolle, szczególnie te posiadające w swym genotypie geny australijskie, częściej chorują na mukopolisacharydozę. Gen odpowiedzialny za tą przypadłość prowadzi do zmętnienia rogówki, problemów z poruszaniem się u kotów, gdyż choroba atakuje stawy. Mimo że w Polsce wada ta występuje dość rzadko, warto spytać hodowcę o wynik testów.
Ragdoll powinien przynajmniej raz w roku przechodzić gruntowne badania, by w miarę wcześnie wykryć ewentualne problemy zdrowotne.
PREDYSPOZYCJE RAGDOLI DO CHORÓB
CHOROBY DZIEDZICZNE
- KARDIOMIOPATIA PRZEROSTOWA (HCM): jest najczęstszą chorobą serca u kotów (częstość 10%). Często jedynym objawem może być nagła śmierć. Czasami HCM może towarzyszyć choroba zakrzepowo-zatorowa. U kotów rasy Ragdoll znaleziono nową mutację MYBPC3. Ta mutacja znajduje się w innej domenie niż domena kotów Maine Coon.
PREDYSPOZYCJE DO CHORÓB
- CHOROBA ZAKRZEPOWO-ZATOROWA TĘTNIC: koty rasy ragdoll mają 14,4 x większą skłonność do zapadania na tę chorobę. Większość kotów w badaniu miało powiększenie lewego przedsionka.
- KAMICA MOCZOWA (szczawian wapnia): badania wykazują, że koty rasy Ragdoll mają zwiększone ryzyko rozwoju tego typu kamicy.
- PODATNOŚĆ NA FIP: amerykańskie badanie wykazało, że koty rasy Ragdoll były znacząco nadreprezentowane w rozpoznaniu FIP (analiza przypadków z 16 lat).
RZADZIEJ SPOTYKANE CHOROBY
- WIELOTORBIELOWATOŚĆ NEREK (PKD): występuje najczęściej u persów, ale pojedyncze przypadki odnotowano także u Ragdolli. Diagnozowane na podstawie badania USG.
BADANIA ZALECANE PRZED DOPUSZCZENIEM DO HODOWLI
- Określenie grupy krwi, szacuje się, że 28% Ragdolli ma grupę krwi B.
- Coroczne badanie przesiewowe w kierunku HCM (echo serca) kotów hodowlanych. Badania zaleca się rozpoczyna rozpoczynać przed pierwszym rokiem życia.
- Dostępny jest genetyczny na HCM.
ŻYWIENIE I PIELĘGNACJA
Ragdolle nie mają specjalnych wymagań żywieniowych. Warto jednak karmić wysokiej jakości zbilansowaną dietą komercyjną lub zdecydować się na żywienie BARF. Koty kastrowane i sterylizowane powinny otrzymywać specjalny pokarm dla kastratów. Należy dbać o ilość kalorii, ponieważ ragdoll może łatwo tyć. Oczywiście kot powinien mieć stały dostęp do czystej wody do picia.
Ragdolle są kotami półdługowłosymi, jednak ich sierść się nie kołtuni i nie filcuje, z wyjątkiem strefy za uszami. Trzeba więc szczególnie zadbać o te miejsca. Resztę okrywy włosowej wystarczy wyczesać raz na tydzień. Sprawdzamy też uszy i przycinamy pazury. Wskazane jest mycie zębów, by uniknąć chorób dziąseł i przyzębia.
FUNDACJA
CENTRUM LECZENIA ZWIERZĄT
zobacz jak pomagamy zwierzętom
CIEKAWOSTKI O RASIE RAGDOLL
- Kocięta rasy ragdoll po urodzeniu są całkowicie białe. Dopiero gdy mają 10 dni, na ich sierści pojawiają się pierwsze charakterystyczne wzory. Swoją ostateczną formę umaszczenie osiąga dopiero gdy kot ma od 2 do 3 lat.
- Ragdoll jest jednym z największych i najcięższych kotów domowych (samce potrafią ważyć aż do 10 kg, a swoją pełną masę osiągają w wieku dopiero około 4 lat). Rasa ta długo rośnie i dojrzewa. Pełny rozwój fizyczny ragdoll osiąga w wieku 3 lat.
- Intensywność wybarwienia Ragdolla zależy od temperatury, w jakiej przebywa. Ragdolle przebywające przez dłuższy czas w ciepłych pomieszczeniach wyraźnie jaśnieją, natomiast w pomieszczeniach o niższej temperaturze lub u kotów wychodzących zimą na zewnątrz sierść może ściemnieć
