terier-III-grupa-FCI-rasy-i-pochodzenie

Teriery III grupa FCI rasy i pochodzenie

Teriery - III - grupa FCI rasy i pochodzenie

O czym przeczytasz w artykule:

Teriery III grupa FCI rasy i pochodzenie. Teriery są potężnymi psami w małym opakowaniu. Nazywa się je małymi wojownikami, twardzielami i zawadiakami. Były wykorzystywane do tępienia szkodników, a na początku ich ofiary były dzikie i okrutne, więc teriery musiały być równie twarde. Nawet dzisiaj wykazują pewną dziarskość i zawadiactwo. Bywają różnie opisywane: jako zawzięte, nieustraszone i zuchwałe.

Czystej rasy teriery są psami wielkości od małej do średniej, stworzonymi głównie do polowanie na szkodniki, często kryjące się w podziemnych norach.

Nazwa „terier” wywodzi się od łacińskiego słowa terra – ziemia.

TERIER - PRAWDZIWY CHARAKTER

  • Tych małych wojowników używano do chwytania i zabijania szczurów w stodołach, stajniach i domach. Oczyszczały podwórka i pastwiska z pasożytów atakujących stada, niszczących zbiory i jedzenie, a także pomagały ograniczać liczbę szkodników w miastach. Na pastwiskach wyszukiwały podziemne nory borsuków oraz lisów i ryły za nimi. Wydry i lisy zmuszone były uciekać ze swoich kryjówek w kamiennych kopcach. Częstym łupem tych zwinnych psów padały węże, świstaki i łasice.
  • Ze swoim wyglądem „twardzieli”, teriery były też świetnymi stróżami domu, a także niestrudzonymi towarzyszami zabaw i opiekunami dzieci.
  • Niekiedy psy te były też wykorzystywane do walk psów, w których często ginęły. Wiele pierwszych terierów zdobyło sławę i fortunę dla swych właścicieli w sporcie biedaków – zabijaniu szczurów.
  • Klasy wyższe szkoliły je do ceremonialnych polowań na lisy. Gdy lis schował się w norze lub rowie, aby uciec ogarom, stawiano na ziemię małe teriery (psy wożono na koniach, ponieważ były zbyt małe, aby za nimi nadążyć). Rzucały się za lisem, wypłaszając go z kryjówki, i gonitwa trwała dalej.
  • Obecnie rzadko używa się terierów w polowaniach na lisy. Większość współczesnych właścicieli terierów, którzy lubią współzawodnictwo, woli zaprezentować umiejętności swoich psów w czasie oficjalnych prób polowych.
terier-III-grupa-FCI-rasy-i-pochodzenie

TERIERY - POCHODZENIE

Anglia jest krajem pochodzenia większości terierów, te które wyhodowano w innych częściach świata, mają w swoim rodowodzie angielskie rasy. Wyjątek stanowią niemieckie pinczery i sznaucery (w krajach należących do FCI nie są zaliczane do grupy terierów). Pierwsze pinczery i sznaucery były prawdopodobnie tym samym typem rasy – pierwsze miały sierść gładką, a drugie szorstką. Wersje miniaturowe owych dwóch ras stały się popularnymi psami do towarzystwa.

  • American Staffordshire Terrier, Boston Terrier, Bull Terrier, Staffordshire Bull Terrier właściwie pochodzą od mastifów.
  • Terier Tybetański jest typem owczarka pochodzącego od orientalnego szpica.
  • Wiele ras terierów, wywodzących swe pochodzenie od psów pracujących, takich jak Yorkshire Terrier i Manchester Terrier zostały zminiaturyzowane i aktualnie uważane są za psy do towarzystwa. Nadal posiadają one osobowość z przeważającą ilością cech terierów.

Teriery hodowano tak, aby pozostały stosunkowo małe, mogły wówczas zmieścić się do nory oraz mniejsze były koszty ich żywienia.

Psy należące do terierów mają szorstką, ostrą sierść, która nie tylko chroni je przed czynnikami atmosferycznymi, ale też jest mniej kłopotliwa w pielęgnacji. Nawet stosunkowo gładka sierść terierów jest zwykle grubsza i bardziej szorstka niż u większości gładkowłosych psów (np. foksterier krótkowłosy w porównaniu z dalmatyńczykiem).

Nieliczne teriery mają długą, zwisająca sierść.

terier-III-grupa-FCI-rasy-i-pochodzenie

CECHY TERIERÓW

Terierów nie używano jedynie do wyszukiwania lub ścigania ofiary, tak jak chartów czy psów myśliwskich, ale często wymagano od nich zabijania. Nawet jeśli nie uczestniczyły w walce na śmierć konfrontacja z przerażonym, dzikim, zapędzonym w ślepy zaułek zwierzęciem nie była zadaniem dla „mięczaków”. Potrzeba do tego psa pewnego siebie, z wojowniczym temperamentem.

Pies w typie teriera ma prezencję, jest psem, który ważąc tylko 5-7 kg zachowuje się jakby ważył ponad 50 kg.

Tradycyjny rytuał sparingowy terierów na ringu wystawowym w Anglii (jedyna grupa, której to dotyczy) ma udowodnić, że mają one prawdziwy temperament. Sędzia prosi prowadzących, aby przyprowadzili dwa lub trzy psy jednocześnie na smyczach na środek ringu i ustawili je naprzeciw siebie. Podczas, gdy chart mógłby pokojowo opuścić ogon, a inny pies myśliwskich zacznie najwyżej obwąchiwać z zainteresowaniem, teriery muszą pokazać, że są gotowe do rywalizacji, jeśli zaistnieje taka potrzeba. 

Psy o prawdziwym „terierowym” charakterem powinny stać na wyprostowanych łapach, wychylać się do przodu z głową podniesioną, w pozycji dominującej. Psy powinny delikatnie powarkiwać.

terier-III-grupa-FCI-rasy-i-pochodzenie

WYGLĄD TERIERA - EKSTERIER

Typowy terier jest szczupły, ma kształtną głowę z kwadratową, mocną szczęką, z mocno osadzonymi, dużymi zębami. Aby zapobiec zranieniu, oczy osadzone są głęboko w oczodołach. Uszy są na ogół sterczące lub półsterczące. Ogon, zazwyczaj noszony prosto, był u psów użytkowych przycinany do połowy lub niżej (zależnie od rasy). Pomagało to w wygodnym uchwyceniu psa za ogon i ułatwiało wyciągnięcie psa spod ziemi.

Teriery, które pracują na powierzchni mają bardziej wyrównane proporcje, podczas gdy psy schodzące pod ziemię, mają na ogół krótsze nogi.

Sterczące lub prawie sterczące uszy i ogon, który prawie zawsze zawija się nad grzbietem, także sugerują północny wpływ. Nastąpiło też prawdopodobnie krzyżowanie z mniejszymi mastiffami, aby zyskać cięższą szczękę i agresywny temperament.

Niektórzy uważają, że sierść ostrowłosa może być wynikiem krzyżowania z wodnymi pudlami. Jest to możliwe, ponieważ pudle, ze swoją mocno kręconą sierścią, po skrzyżowaniu z psami gładkowłosymi dają podobną do terierów ostrą sierść. Pudel z kolei pochodzi od mastiffów i psów pasterskich, a więc istnieje linia łącząca mastiffy i teriery. Niektóre teriery zawdzięczają swoje pochodzenie małym chartom, co dało bardziej szlachetne psy.

SIERŚĆ TERIERA-
SZORSTKA LUB GŁADKA

Sierść teriera gładkowłosego wymaga niewiele pielęgnacji, poza szczotkowaniem od czasu do czasu.

Prawidłowa sierść ostrowłosa także wymaga niewielu zabiegów. Teriery z prawidłową sierścią szorstkowłosą mają miękki, gęsty podszerstek oraz włosy pokrywowe bardzo proste i twarde, które rosną tylko do długości 5-7 cm, a potem obumierają i wtedy można je wyrywać lub usunąć specjalnym nożem do trymowania.

Martwe włosy powinno się usuwać raz lub dwa razy w roku, a nowa pokrywa zewnętrzna wkrótce zastępuje starą. Zabieg ten zapobiega filcowaniu się starych włosów i zapewnia psu schludny oraz zadbany wygląd. Sierść szorstkowłosa jest „wodoszczelna” – błoto można po prostu strząsnąć po wyschnięciu. Stanowi też dobra ochronę przedzierania się przez kolczaste krzewy.

Prawdziwie szorstkowłosa sierść nigdy nie jest bardzo długa, ponieważ twarde włosy łatwo się łamią. Pierwsze teriery często nazywano terierami z połamaną sierścią.

Sierści szorstkowłosej nie powinno się golić maszynką elektryczną, gdyż niszczy ona prawidłową strukturę sierści. Pielęgnacja taka jest wygodniejsza dla właściciela, ale nowa sierść po odrośnięciu jest miększa i bardziej jedwabista, o nieodpowiedniej fakturze. Psy wystawowe powinny być wyłącznie trymowane.

POCZĄTKI HODOWLI TERIERÓW

Psy typu terier znane są na wyspach Brytyjskich od wieków. Już średniowieczni malarze uwieczniali je na swych płótnach, a pisarze na kartach utworów. Podobnie jak inne współczesne psy – teriery powstały wskutek krzyżowania  różnych typów psów. Początkowo dobór rodziców opierał się na cechach użytkowych, jego wygląd i budowa nie miała wówczas znaczenia. Najprawomocniej jednak współczesne teriery wywodzą się od małych szpiców. Nawet te spotykane współcześnie posiadają wiele cech północnych przodków zarówno w typie, jaki i charakterze. Są ruchliwe, aktywne i głośne, z natury ścigają i alarmują.

TERIERY - KLASYFIKACJA FCI

Według klasyfikacji FCI teriery stanowią odrębną, trzecią grupę (terier tybetański oraz czarny terier rosyjski pomimo nazwy nie należą do grupy terierów według FCI). Wymienione w niej są 34 rasy, zgrupowane w cztery sekcje:

SEKCJA TERIERÓW WYSOKONOŻNYCH
  • Airedale terier – W.Brytania
  • Bedlington terier – W.Brytania
  • Border terier – W.Brytania
  • Foksterier krótkowłosy – W.Brytania –
  • Foksterier szorstkowłosy – W.Brytania
  • Irish glen of imaal terier – Irlandia
  • Kerry blue terier – Irlandia
  • Irish soft coated wheaten terier – Irlandia
  • Lakeland terier – W.Brytania
  • Manchester terier – W.Brytania
  • Niemiecki terier myśliwski (Jagterier) – Niemcy
  • Parson Russell terier – W.Brytania
  • Brazylijski terier- Brazylia
  • Irlandzki terier – Irlandia
  • Walijski terier- W.Brytania
SEKCJA TERIERÓW KRÓTKONOŻNYCH
  • Terier australijski – Australia
  • Cairn terier – W.Brytania
  • Dandie Dinmont terier – W.Brytania
  • Jack Russell terier – W.Brytania
  • Norfolk terier – W.Brytania
  • Norwich Terrier – W.Brytania
  • Sealyham terier – W.Brytania
  • Skye terier – W.Brytania
  • Terier szkocki – W.Brytania
  • West Highland white terier – W.Brytania
  • Terier czeski – Czechy
  • Terier japoński (nihon teria) – japonia
SEKCJA TERIERÓW W TYPIE BULL
  • Amerykański staffordshire terier – USA
  • Bulterier – W.Brytania
  • Miniaturowy bulterier –  W.Brytania
  • Staffordshire Bull Terrier – W.Brytania
  • Boston terier – USA
SEKCJA TERIERÓW MINIATUROWYCH
  • English toy terier – W.Brytania
  • Australijski silky terier – Austarlia
  • Yorkshire terier – W.Brytania
Teriery III grupa FCI rasy i pochodzenie
PRZECZYTAJ JESZCZE:

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

error: Content is protected !!
Scroll to Top