Airedale terier jaki jest i na co choruje
O czym przeczytasz w artykule:
Airedale terier jaki jest i na co choruje
Airedale terier jaki jest i na co choruje?
Waga: ♀18-22 kg ♂20-32 kg | Wysokość w kłębie: ♀56 cm ♂58 cm
Średnia długość życia: 10-12 lat | Dojrzałość: 18 m-cy | Początek starzenia: 6 lat | Maksymalna długość życia: 16 lat
Dostępne badania genetyczne: hipertermia złośliwa, hiperurikozuria, mielopatia degeneratywna, niedobór czynnika VII krzepnięcia.
Zalecane badania: Badanie radiologiczne stawów biodrowych i łokciowych, badanie w kierunku wrodzonych chorób serca i nerek, badanie oczu, badanie profilu tarczycowego, w tym określanie poziomu przeciwciał przeciwko komórkom tarczycy oraz badanie rzepki.
Airedale terier w skrócie
Zalety:
- Lojalny i kochający towarzysz
- Duży, silny i atletyczny, o dużej wytrzymałości
- Doskonały pies stróżujący, odważny i niezawodny
- Pewny siebie, stabilny i nieustraszony
- Chętny do pracy
- Łatwo dostosowuje się do różnorodnych warunków życia
Wady:
- Potrzebuje dużo aktywności i stymulacji umysłowej, aby uniknąć nudy
- Sierść wymaga regularnej pielęgnacji
- Potrzebuje sporej uwagi ze strony rodziny
- Ma własne zdanie
- Może być niezależny i mieć silną wolę
- Nieufny wobec obcych
Wygląd zewnętrzny airedale teriera
- Ten najwyższy z terierów jest bardzo proporcjonalny.
- Airedale terier ma długą głowę, ze słabo wyrażonym przełomem czołowo-nosowym. Ma niewielkie, ciemne oczy a trufla nosowa jest czarna. Uszy w kształcie litery V, noszone są z boku głowy i złamane.
- Sylwetka wpisuje się w kwadrat. Airedale terier ma głęboką i dobrze zbudowaną klatkę piersiową oraz mocny i prosty grzbiet.
- Gruby i wysoko osadzony ogon noszony jest w górze, odzwierciedlając radosne usposobienie tego psa.
- Kończyny są mocne i muskularne ale o małych, często porównywanych do kocich łapach.
- Szatę Airedale tworzy prosta, twarda i drucianą sierść z krótkim i miękkim podszerstkiem. Włos może być lekko falowany lub podkręcony.
- Włos na głowie tworzy charakterystyczną dla tej rasy brodę i brwi.
- Na nogach jest nieco dłuższy niż na reszcie ciała.
- Airedale terier występuje w umaszczeniu czaprakowym. Górne partie grzbietu, szyi i wierzch ogona powinny być czarne lub szaro-czarne. Reszta ciała podpalana – ruda.
- Pies ten porusza się w sposób żwawy, posuwistym krokiem. W biegu kończyny wyrzuca daleko w przód przez co jego ruch wydaje się bardzo dynamiczny.
Airedale terier: jaki ma charakter?
Airedale terier jaki jest i na co choruje? Pies ten charakteryzuje się wytrwałością, nieustępliwością i determinacją większą niż pozostałe teriery. Jest on uparty i często trudny do szkolenia.
Uczy się powoli, dlatego wymaga konsekwentnego i cierpliwego wychowywania. Jest psem aktywnym, niekiedy kapryśnym i często wrażliwym. Jeśli odmawia wykonania jakiejś komendy, w żadnym wypadku nie należy na niego naciskać – może stawiać on coraz silniejszy opór, który może przerodzić się w panikę. Nie należy go rozpieszczać i jak najwcześniej trzeba go zacząć szkolić.
Jest niezwykle czuły i lojalny wobec swoich opiekunów, jednak bywa podejrzliwy w stosunku do nieznajomych i może okazywać agresję wobec ludzi i psów.
Airedale terier posiada mocno rozwinięty instynkt łowiecki. Oprócz genów psa myśliwskiego, pies ten posiada również cechy doskonałego stróża.
Nie jest przy tym hałaśliwy – rasa ta uznawana jest za najmniej szczekliwą spośród terierów.
Najlepszy dom dla airedale teriera
Psy tej rasy powinny mieszkać w domu z ogrodzonym podwórzem.
Opiekun musi być silnym, pewnym siebie przewodnikiem: działać stanowczo, ale wykazywać cierpliwość i konsekwencję. Ludzie nerwowi lub pobłażliwi nie powinni wybierać airedale teriera – jest ryzyko, że wychowają gwałtownego, dokuczliwego psa, któremu brakuje pewności siebie. Natomiast osoby apodyktyczne mogą prowokować agresję ze strachu.
Airedale terier potrzebuje codziennego ruchu, a dzięki swej muskularnej budowie może być dobrym partnerem do biegania.
Zamknięty w domu lub pozostawiony sam sobie staje się destrukcyjny i niszczy otoczenie kopiąc lub gryząc.
Z powodu silnego instynktu łowieckiego może być groźny dla mniejszych zwierząt.
Airedale terier nie toleruje hałaśliwego zachowania małych dzieci.
Osoby starsze lub niepełnosprawne mogą mieć kłopot z tą energiczną i aktywną rasą.
Wzorzec: airedale terier FCI Standard N° 7 / 27.07.2021
AIREDALE TERRIER
- Pochodzenie: Wielka Brytania
- Użytkowość: Terier
- Klasyfikacja FCI: Grupa 3 Teriery. Sekcja 1 Teriery duże i średnie
Próby pracy do decyzji poszczególnych krajów - Możliwość zakupu w Polsce: tak.
- Cena psa z rodowodem FCI: 2500-4000 zł.
- Pobierz wzorzec w pdf
FUNDACJA VET-ALERT
WESPRZYJ NASZĄ DZIAŁALNOŚĆ
Airdale terier - skąd pochodzi - historia rasy
Airedale terier to jedna z najstarszych ras psów użytkowych na świecie. Wywodzi się ona z doliny rzeki Aire znajdującej się w hrabstwie Yorkshire, w Wielkiej Brytanii.
Rasa ta powstała wskutek krzyżowania psów polujących na wydry (Otterhounds) z psami używanymi do polowania na szczury. W wyniku tej krzyżówki chciano uzyskać psa, który nie tylko będzie łapać wydry, jak robił to otterhound, ale będzie przy tym bardziej nieustępliwy i krwiożerczy. Powstałe psy nazwano Waterside terierami. Do uzyskania jeszcze lepszych wyników hodowlanych zaczęto kojarzyć je z bulterierami – dla większej zaciętości i z border collie, po których miały odziedziczyć instynkt pilnowania stada.
Na tym jednak nie poprzestano. Zajęto się jeszcze wyglądem zewnętrznym rasy. By poprawić urodę dodano krew teriera walijskiego i irlandzkiego, a także foksteriera szorstkowłosego. Trzeba przyznać, że hodowcy mieli dużo szczęścia, ponieważ udało im się wyhodować czworonoga o najbardziej pożądanych ich zdaniem cechach, a przy tym wszechstronnego, łączącego w sobie najlepsze cechy z krzyżowanych ras.
Powstałej w wyniku tych wszystkich krzyżówek rasie nadano w 1878 roku obowiązującą do dzisiaj nazwę – airedale terier. Rasa ta szybko stała się popularna w całej Anglii i oficjalnie została uznana przez Brytyjski Kennel Club już w 1886 roku. Psy tej rasy są znane i cenione na całym świecie.
Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) przypisała airedale terier do grupy III – teriery, sekcji 1 – teriery duże i średnie.
Użytkowość rasy
Airedale teriery wykorzystywane były przez policję brytyjską, służyły jako psy wojskowe w armii brytyjskiej, amerykańskiej, niemieckiej, hinduskiej a nawet chińskiej. Przenosiły meldunki o zbliżających się wojskach wroga i odnajdywały rannych. Najczęściej na starych fotografiach można zobaczyć airedale teriera w kamizelce ze znakiem czerwonego krzyża.
W Polsce rasa ta cieszyła się dużym uznaniem już w okresie międzywojennym, chociaż nie była tak wszechstronnie wykorzystywane jak w innych krajach. Pomimo upływu lat airedale teriery w dalszym ciągu są cenione i dość popularne na całym świecie.
Predyspozycje airedale terierów do chorób
Ogólne informacje zdrowotne:
Choroby zębów:
Na co choruje airedale terier? Choroby zębów to jeden z najczęstszych problemów przewlekłych u zwierząt domowych, które nie mają regularnie szczotkowanych zębów. Na zębach początkowo zalegają resztki jedzenia, następnie na widocznych częściach zębów odkłada się kamień nazębny i prowadzi do infekcji dziąseł i korzeni zębów.
Jeśli nie zapobiegniesz chorobom zębów na początku regularnie usuwając resztki jedzenia, to trzeba będzie leczyć bardziej zaawansowane stadia choroby, co będzie Ciebie znacznie droższe. W ciężkich przypadkach pies może stracić zęby, a w wyniku przewlekłej infekcji zębów jest narażony na uszkodzenie narządów wewnętrznych. Poza tym, będzie milszym towarzyszem, jeśli nie powala wszystkich swoim śmierdzącym psim oddechem!
Infekcje:
Airedale teriery są podatne na infekcje bakteryjne i wirusowe – tak samo, jak psy innych ras. Najważniejsze choroby zakaźne to: z parwowiroza, wścieklizna i nosówka. Wielu z tych infekcji można zapobiec poprzez szczepienia, które powinny być dostosowane do chorób występujących w danym regionie, wieku i innych czynników.
Otyłość:
Otyłość może być poważnym problemem zdrowotnym u airedale terierów. Jest to poważna choroba, która może powodować lub nasilać problemy ze stawami, zaburzenia metaboliczne i trawienne, powodować ból i sprzyjać chorobom serca.
Chociaż kuszące jest dawać jedzenie za każdym, gdy pupil popatrzy na ciebie błagalnie, pamiętaj, że lepiej jest go przytulić lub zabrać na spacer niż po kryjomu dokarmiać. On poczuje się lepiej i Ty też!
Pasożyty:
Airedale terier narażony jest na pasożyty wewnętrzne i zewnętrzne, takie jak: tęgoryjce, glisty, nicienie sercowe, włosogłówki, pchły, kleszcze i inne. Niektóre z tych pasożytów mogą zostać przeniesione na Ciebie lub członka Twojej rodziny i stanowią poważny problem dla wszystkich. W przypadku psa pasożyty te mogą powodować ból, dyskomfort, a nawet śmierć, dlatego ważne jest, regularne badanie i profilaktyczne odrobaczanie.
Kastracje:
Kastracja to chirurgiczne usunięcie jajników i zwykle macicy u samic, a u samców chirurgiczne usunięcie jąder. Kastracja zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia niektórych rodzajów nowotworów i eliminuje możliwość zajścia w ciążę przez zwierzę lub spłodzenia niechcianych szczeniąt. Wykonanie tej operacji pozwala wykorzystać sytuację, gdy zwierzę jest w znieczuleniu, aby zidentyfikować i zaradzić niektórym chorobom, które mogą się w przyszłości rozwinąć, np. prześwietlenie stawów lub usunięcie przetrwałego zęba.
Różnice w fizjologii:
Brak danych.
Nadwrażliwość na leki:
Brak danych.
Choroby dziedziczne:
- DYSPLAZJA STAWÓW ŁOKCIOWYCH I BIODROWYCH:
zarówno biodra, jak i łokcie są narażone na ryzyko dysplazji – wielogenowej, choroby dziedzicznej, która powoduje nieprawidłowy rozwój stawów i powoduje zapalenie stawów. Sztywność łokci lub bioder airedale może stać się problemem, zwłaszcza gdy pies dorośnie. Zalecane jest profilaktyczne, przesiewowe prześwietlenie stawów, aby jak najszybciej zidentyfikować problemy (przy braku objawów około 15 miesiąca życia). Objawy dysplazji to: kulawizny, trudności ze wstawaniem oraz nieprawidłowy chód. Zapalenie stawów należy leczyć – im szybciej, tym lepiej – aby zminimalizować dyskomfort i ból. Operacja jest dobrym rozwiązaniem w ciężkich i ograniczających życie przypadkach. Należy pamiętać, że u psów z nadwagą może rozwinąć się zapalenie stawów o wiele lat wcześniej niż u psów o normalnej wadze, powodując nadmierny ból i cierpienie.
ZWICHNIĘCIE RZEPKI: to wielogenowa, dziedziczna, wrodzona wiotkość więzadeł rzepki, prowadząca do jej zwichnięcia, kulawizny, a w dalszej kolejności zwyrodnienia stawu kolanowego. Zalecane jest leczenie chirurgiczne.
ZABURZENIA KRZEPNIĘCIA:
Hemofilia typu B (niedobór czynnika IX) – ciężkie zaburzenie krzepnięcia dziedziczone recesywnie, sprzężone z chromosomem X. Opisywane u airedale terierów. Dostępny jest test genetyczny pozwalający na identyfikację nosicieli tej choroby. Przed zabiegami zaleca się wykonać test krzepnięcia krwi, ponieważ choroba nie daje objawów, dopóki nie wystąpi poważne krwawienie podczas operacji lub po poważnym urazie.
Choroba von Willebranda (vWD) – u airedale terierów występuje dziedziczona autosomalnie recesywnie choroba von Willebranda typu I. Objawia się ona nieznacznymi zaburzeniami krzepnięcia krwi. Dotychczas nie opracowano testu genetycznego, który pozwalałby na identyfikację nosicieli vWD.
Predyspozycje do chorób
Choroby zębów
- Kamień nazębny – choroby zębów to najczęstszy, chroniczny problem u zwierząt domowych, dotykający 80% wszystkich psów powyżej drugiego roku życia. Airedale terier częściej niż inne psy ma problemy z zębami. Rozpoczyna się od odkładania się kamienia nazębnego na zębach i prowadzi do infekcji dziąseł i korzeni zębów co powoduje ryzyko uszkodzenia nerek, wątroby, serca i stawów.
- Braki zębowe – u 2,3% procent psów tej rasy mogą występować braki zębowe (najczęściej przedtrzonowców). Mechanizm dziedziczenia jest nieznany.
Problemy z oczami
Niewiele rzeczy ma tak dramatyczny wpływ na jakość życia Twojego psa, jak prawidłowe funkcjonowanie jego oczu. Niestety, airedale teriery mogą odziedziczyć lub rozwinąć wiele różnych chorób oczu, z których niektóre mogą powodować ślepotę, jeśli nie zostaną natychmiast leczone, a większość z nich może być niezwykle bolesna!
- Zaćma – u airedale terierów najczęściej rozwija się zaćma torebkowa przednia. Zaleca się coroczne badanie okulistyczne w celu szybkiego wykrycia choroby. Nie zaleca wykorzystywania do rozrodu osobników z zaćmą. Zaćma jest częstą przyczyną ślepoty u starszych zwierząt.
- Postępujący zanik siatkówki (progressive retinal atrophy, PRA) – to dziedziczna, prawdopodobnie uwarunkowana recesywnie choroba, w której oczy są genetycznie zaprogramowane, aby ślepnąć. Polega na postępującym zwyrodnieniu siatkówki prowadzącym do ślepoty. Niestety, Airedale teriery są nieco bardziej narażone na tę chorobę niż inne psy. PRA nie jest bolesna, ale też nieuleczalna. U psów ze złym genem wczesne objawy, takie jak słabsze widzenie lub rozszerzone źrenice, zwykle pojawiają się w wieku około trzech do pięciu lat. Na tę przypadłość dostępny jest test genetyczny.
- Przetrwała błona źreniczna (persistent pupilary membrane, PPM) – wada wrodzona, dotknięte oko zawiera przetrwałe elementy płodowej błony źrenicznej w postaci pasm tkanki przechodzących nad otworem źrenicznym i przyczepiających się do tęczówki, rogówki, soczewki lub w postaci pochewki otaczającej struktury oka. Ostatnie z trzech wymienionych powodują zaburzenia widzenia i są podstawą do wykluczenia psów z hodowli.
- Dwurzędowość rzęs (distichiasis, distichia) – wada rozwojowa, polegająca na obecności dodatkowego, podrażniającego rogówkę i spojówki, rzędu rzęs przy wewnętrznej krawędzi wolnego brzegu powiek. Może prowadzić wtórnie do owrzodzeń rogówki.
- Dystrofia rogówki – objawia się zmętnieniem powierzchni rogówki. Pierwsze zmiany pojawiają się u psów między 9 a 11 miesiącem życia. Z czasem może dochodzić do zaburzeń widzenia w wieku 3-4 lat. W jednym z doniesień sugerowano, że zaburzenie to może być sprzężone z płcią.
- Dysplazja siatkówki – u airedale terierów opisywano wieloogniskową i geograficzną dysplazję siatkówki.
- Podwinięcie powieki – zawinięcie się brzegu powieki do wnętrza oka, powodujące podrażnienie rogówki, co może prowadzić do jej owrzodzeń.
Problemy ze skórą
- Alergiczne zapalenie skóry – objawia się świądem i ropnym zapaleniem skóry (hot spot). Najczęstsze przyczyny alergicznego zapalenia skóry u przedstawicieli tej rasy wywołana jest alergią na pchły, rzadziej na alergeny wziewne lub pokarmowe. Zwykle najbardziej dotknięte są stopy, brzuch, fałdy skórne i uszy. Objawy zwykle pojawiają się w wieku od jednego do trzech lat i mogą się nasilać z roku na rok. Najczęstszymi objawami są lizanie łap, pocieranie twarzy i częste infekcje ucha.
- Sezonowe łysienie boków – to schorzenie, które powoduje, że pies traci sierść punktowo, zazwyczaj po bokach, tuż przed tylnymi łapami, chociaż może dotyczyć to także innych obszarów. Dzieje się tak sezonowo (często jesienią lub wiosną) i zazwyczaj wraz ze zmianą pory roku włosy odrastają. Nie zawsze jednak, a czasami włosy odrastają i nabierają innego koloru. Przyczyna choroby nie jest znana. Najczęściej stwierdzane u sterylizowanych samic w okresie wiosennym i jesiennym. Średni wiek wystąpienia tej nieprawidłowości to 3,6 roku.
- Łojotokowe zapalenie skóry – nieprawidłowość objawiająca się tłustym wyglądem skóry i okrywy włosowej.
Zaburzenia trawienne
Istnieje kilka chorób dziedzicznych, które mogą powodować ciągłe wymioty, biegunkę lub utratę wagi. Należą do nich choroby trzustki i jelit, a także wrażliwość pokarmowa lub alergie. Niektóre z tych problemów zaczynają się bardzo wcześnie w życiu. Aby zapobiec objawom, podawaj zwierzętom wysokiej jakości naturalny pokarm lub wysokiej jakości karmę. Co najważniejsze, unikaj przekąsek i resztek ze stołu. Smakołyki zawierające dużo tłuszczu (np. żywność dla ludzi), soli lub sztucznych składników szkodzą trawieniu.
- Zapalenie trzustki – trzustka to narząd wytwarzający enzymy trawienne i insulinę. Niektóre psy, takie jak airedale, są podatne na zapalenie trzustki. Objawy obejmują wymioty, biegunkę, ból brzucha, gorączkę, letarg i odwodnienie. Jest to bardzo poważna choroba, która może prowadzić do śmierci lub długotrwałych problemów zdrowotnych, takich jak cukrzyca. Jest to również dość bolesne! Większość przypadków wymaga hospitalizacji w celu intensywnej terapii, leczenia bólu i podawania płynów.
- Rozszerzenie żołądka i skręt – rozszerzenie i skręt żołądka, znane również jako GDV lub wzdęcie, zwykle występują u psów z głębokimi, wąskimi klatkami piersiowymi. Choroba polega na nadmiernym wypełnieniu gazem żołądka, który może ulec skręceniu. Skręcenie odcina dopływ krwi do żołądka, a czasami do śledziony. Nieleczona choroba szybko prowadzi do śmierci, czasami w ciągu zaledwie 30 minut. Chory pies może wymiotować lub próbować wymiotować (ale nie wychodzi nic lub prawie nic), zachowywać się niespokojnie, mieć powiększony brzuch lub leżeć w pozycji do modlitwy (przednie łapy opuszczone, tylne do góry). Leczenie polega na próbie sondowania w celu upuszczenia gazu lub na operacyjnym odkręceniu żołądka. Czasem konieczne jest usunięcie śledzony. Niezbędne jest przyszycie żołądka, które zapobiegnie nawrotom schorzenia.
- Zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki – trzustka pełni dwie główne funkcje: reguluje poziom cukru we krwi i pomaga w trawieniu pokarmu. Enzymy trawiące pokarm są wytwarzane przez zewnątrzwydzielniczą część trzustki. U airedale terierów występuje zwiększone ryzyko wystąpienia zbyt małej ilości enzymów trawiennych (zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki). Powoduje to nieodpowiednie trawienie i wchłanianie składników odżywczych, utratę wagi, cuchnącą, tłustą biegunkę oraz suchą i łuszczącą się sierść z powodu niezdolności do wchłaniania tłuszczów z pożywienia. Skuteczną terapią jest dożywotnia suplementacja diety enzymami trawiennymi
Choroby serca
Airedale teriery są podatne na wiele rodzajów chorób serca, które mogą wystąpić zarówno we wczesnym, jak i późniejszym okresie życia. Wskazane jest, przeprowadzanie corocznej kontroli stanu serca, która może obejmować prześwietlenie, EKG lub echokardiogram, w zależności od czynników ryzyka danego psa. Wczesne wykrycie chorób serca często pozwala na zastosowanie leków, które zazwyczaj przedłużają życie zwierzaka o wiele lat.
- Szmery sercowe – najczęściej są one następstwem ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej, zwężenia zastawki płucnej, zwężenia podaortalnego, dysplazji zastawki trójdzielnej lub ubytku w przegrodzie międzykomorowej.
- Kardiomiopatia rozstrzeniowa – może objawiać się arytmią komorową oraz postępującą niewydolnością mięśnia sercowego. U opisywanej rasy ta jednostka chorobowa występuje często. U samców stwierdzana jest 2 razy częściej niż u samic.
Niedokrwistość hemolityczna i trombocytopenia
Airedale są szczególnie podatne na niektóre stosunkowo rzadkie choroby krwi.
- Niedokrwistość autohemolityczna (autoimmune hemolytic anemia, AIHA) – polega na niszczeniu krwinek czerwonych przez własne przeciwciała organizmu, Klinicznie objawia się bladością błon śluzowych, osłabieniem, sennością i zapaścią. Leczenie obejmuje podawanie leków immunosupresyjnych. Prawdopodobieństwo wystąpienia AIHA u airedale terierów jest 45,3 razy większe niż u psów innych ras, natomiast prawdopodobieństwo wystąpienia AlHA jednocześnie z trombocytopenią o podłożu immunologicznym (ITP) jest 22,5 razy większe.
- Trombocytopenia o podłożu autoimmunologicznym (immune-mediated thrombocytopenia, ITP) – polega na niszczeniu płytek krwi przez własne przeciwciała organizmu. Najczęściej występuje u samic w średnim wieku. Prawdopodobieństwo wystąpienia AIHA jednocześnie z ITP jest 22,5 razy większe niż u psów innych ras.
Zaburzenia endokrynologiczne
- Niedoczynność tarczycy – airedale są podatne na niedoczynność tarczycy, podczas której organizm nie wytwarza wystarczającej ilości hormonu tarczycy. Objawy mogą obejmować suchość skóry i sierści, wypadanie włosów, podatność na inne choroby skóry, przyrost masy ciała, lękliwość, agresję lub inne zmiany w zachowaniu. Leczenie polega na podawaniu syntetycznych hormonów.
- Niedoczynność kory nadnerczy (choroba Addisona) – choroba Addisona to zaburzenie układu hormonalnego, które występuje, gdy nadnercza nie wytwarzają wystarczającej ilości hormonów, aby organizm mógł normalnie funkcjonować. Nieleczona niedoczynność kory nadnerczy może być śmiertelna, a objawy często naśladują wiele innych chorób.
Problemy neurologiczne
Airedale teriery mogą cierpieć na choroby neurologiczne. Objawy problemów neurologicznych mogą obejmować drgawki, brak równowagi, drżenie, osłabienie lub nadmierny sen. Jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów, natychmiast zgłoś się do lekarza weterynarii.
- Dziedziczna padaczka – objawia się drgawkami typu grand male. Może być kontrolowana lekami przeciwdrgawkowymi. Nieznany jest sposób dziedziczenia tej jednostki chorobowej.
- Abiotrofia móżdżku (cerebellar abiotrophy, CCA, ataksja móżdżkowa) – choroba objawiająca się hipermetrią i zaburzoną koordynacją ruchową, psy wysoko unoszą kończyny podczas chodu. Pierwsze objawy abiotrofii pojawiają się u zwierząt w wieku 12 tygodni. Na ogół rozwijają się one wolno, jednak w pewnych przypadkach mogą wystąpić nagle – utrudniają wtedy chód, pies często się potyka. Abiotrofia występuje rzadko u airedale terierów
Problemy z kostno-stawowe
U airedale terierów zgłaszano wiele różnych problemów z układem mięśniowo-szkieletowym. Poza dysplazją bioder i łokci oraz skłonnością do zwichnięcia rzepki występuje także:
- Discospondylits – stan zapalny (zakażenie) kręgów, które może mieć podłoże immunologiczne. Choroba często spotykana u psów rasy airedale terier. Może się rozwijać u osobników z immunosupresją oraz w stanach upośledzonej produkcji przeciwciał IgA.
Układ moczowo-płciowy
- Ropne zapalenie macicy – to infekcja bakteryjna macicy na podłożu hormonalnym, która może szybko przekształcić się w krytyczny stan nagły, który może wymagać operacji. Ropomacicze może przytrafić się każdej suce, ale wydaje się, że występuje częściej u Airedali. Jeśli twoje zwierzę nie jest przeznaczone do hodowli najlepsza będzie procedura kastracji!
- Przepuklina pępkowa – wrodzona wada polegająca na obecności niezarośniętego otworu w ścianie brzucha, w miejscu sznura pępowinowego. Nieznany jest sposób dziedziczenia tej nieprawidłowości.
- Wnętrostwo (zatrzymanie jądra w jamie brzusznej) – może być jedno- lub obustronne.
Nowotwory
Długożyjący airedale terier jest bardziej podatny na choroby nowotworowe, które najczęściej występują w starszym wieku. Wiele nowotworów można wyleczyć poprzez ich chirurgiczne usunięcie, a niektóre typy można leczyć chemioterapią. Wczesne wykrycie ma kluczowe znaczenie!
- Rak pęcherza moczowego (transitional cell carcinoma, TCC) – odnotowano większą zachorowalność na ten nowotwór u airedale terierów. TCC jest złośliwy; jego leczenie obejmuje postępowanie chirurgiczne oraz podawanie piroksykamu.
- Najczęstsze nowotwory złośliwe – diagnozowane u airedale terierów to: czerniak, rak gruczołowy, naczyniak krwionośny mięsakowy, mięsak limfatyczny, kostniakomięsak, nowotwory z komórek tucznych.
U airedale terierów odnotowano także: chromosomalny interseksualizm, nużycę, hiperlipoproteinemię, zewnątrzwydzielniczą niewydolność trzustki, hipoadrenokortycyzm, chorobę krążków międzykręgowych, porażenie krtani, nużliwość mięśni, narkolepsję, panosteitis, wielotorbielowatość nerek, zespolenie wrotno-oboczne, zapalenie gruczołów łojowych oraz powierzchowne zapalenie rogówki.
Fundacja Ochrony Zwierząt Vet-Alert zapewnia opiekę weterynaryjną potrzebującym zwierzętom.
Żywienie i pielęgnacja
Pielęgnacja
- Pielęgnacja airedale teriera nie jest szczególnie kłopotliwa i uciążliwa.
- W razie potrzeby czesz jego sierść przynajmniej raz w tygodniu. Konieczne jest również regularne trymowanie.
- Airedale teriery często mają poważne problemy z zębami, dlatego należy je szczotkować przynajmniej trzy razy w tygodniu.
- Przyzwyczaj i regularnie czyść uszy, np. raz w tygodniu już od szczeniaka.
- To pies pełen energii, więc dbaj o to, aby jego umysł i ciało były aktywne, bo inaczej będzie się nudzić i może stać się destrukcyjny.
- Airedale kąpiemy tylko wtedy, gdy zwierzę jest brudne.
- Regularne przycinanie pazurów również jest ważnym elementem pielęgnacji tego psa.
Żywienie
- Wymaga zbilansowanej, wysokoenergetycznej karmy, która zaspokoi jego potrzeby i będzie dostosowana do wieku i trybu życia.
- Może mieć nadmierny apetyt, dlatego należy kontrolować ilość spożywanej karmy i wagę psa.
- Można stosować gotowe karmy komercyjne lub żywić go w sposób tradycyjny.
Dołącz do grupy świadomych opiekunów
Ciekawostki o rasie
- Psy te były psami użytkowymi, wykorzystywanymi do tępienia myszy i szczurów oraz do polowania na wydry.
- Używano ich także do przenoszenia meldunków w czasie wojny.
- Synonimy nazw rasy: Airedale, Bingley terier, Waterside terier.
- Rejestry: AKC, UKC, FCI, CKC, KCGB (Związek Kynologiczny Wielkiej Brytanii), ANKC (Australian National Kennel Club), NKC (National Kennel Club).
Opracowane na podstawie:
1. Ackerman L. The Genetic Connection: A Guide to Health Problems in Purebred Dogs. Second edition. AAHA Press; 2011.
2. Bell JS, Cavanagh KE, Tilley LP, Smith FW. Veterinary medical guide to dog and cat breeds. Jackson, Wyoming. Teton New Media; 2012.
3. Gough A, Thomas A. Breed Predispositions to Disease in Dogs and Cats. 2nd Edition. Wiley-Blackwell; 2010.
4. Crook A, Dawson S, Cote E, MacDonald S, Berry J. Canine Inherited Disorders Database [Internet]. University of Prince Edward Island. 2011. [cited 2013 Apr 11]. Available from: http:/ic.upei.ca/cidd/breed/airedale-terrier
5. Breed Specific Health Concerns [Internet]. American Kennel Club Canine Health Foundation, Inc. [cited 2013 Apr 11]. Available from: http:/www.akcchf.org/canine-health/breed-specific-concerns/?breed=airedale-terrier