Chihuahua - opis rasy i predyspozycje do chorób

CHIHUAHUA - OPIS RASY I PREDYSPOZYCJE DO CHORÓB

Chihuahua – opis rasy i predyspozycje do chorób. Chihuahua należy do najciekawszych i bardzo atrakcyjnych ras. Jest idealnym psem pokojowym. I chociaż jest przedstawicielem najmniejszej z ras, to jednak w swej drobnej postaci kryje dużą odporność i zdolność dostosowywania się do klimatów najskrajniejszych. Mimo że ojczyzną jego jest gorący Meksyk, czuje się równie dobrze w Kanadzie i Skandynawii.
Rasa ta wciąż zyskuje na popularności zarówno w Ameryce jak i Europie.

CHIHUAHUA: CHARAKTER

Są lojalne, czujne i bardzo zwinne.
Wykazują wiele cech terierów, w tym niespożytą energię i aktywność.
Mają małą tolerancję na zimno.
Drobne ciało tych psów kryje wielki serce, dzięki czemu są one pupilami ludzi starszych.
Filuterne i pełne wdzięku, z dużymi uszami, podkreślającymi ich czujny wygląd, z powodu miniaturowej wielkości (niektóre ważą tylko 0,5 kg) nie nadają się dla hałaśliwej rodziny i do życia na dworze.
Problemy hodowlane i zdrowotne nasilają się u najmniejszych okazów.
Psy Chihuahua wielką i dozgonną miłością wielbią swoich opiekunów, natomiast nie tolerują obcych, wobec których mogą się zachowywać agresywnie.
W stosunku do małych dzieci mogą być dominujące i agresywne.
Niektóre osobniki są nadmiernie hałaśliwe, a ich szczekanie może być uciążliwe dla otoczenia.

WZORZEC: CHIHUAHUA FCI Standard N°218/15.09.2010/GB

CHIHUAHUA

Pochodzenie: Meksyk.
Patronat: Nordic Kennel Union (NKU).
Użytkowość: Pies do towarzystwa.
Klasyfikacja FCI: Grupa 9. Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 6 Chihuahueño. Bez prób pracy.
Krótki rys historyczny: Chihuahua jest uznawany za najmniejszą rasę świata a nosi nazwę największego stanu Republiki Meksyku (Chihuahua). Przypuszcza się, że psy te żyły w stanie dzikim i w okresie cywilizacji Tolteków zostały schwytane i oswojone przez tubylców. Podobizny ozdobnego psa zwanego „Techichi „, który żył w mieście Tula były używane jako ozdoby obiektów architektonicznych w mieście. Posągi te przedstawiają psy bardzo podobne do współczesnego Chihuahua.
Charakter: żywy, czujny, ruchliwy i bardzo odważny, inteligentny, pewny siebie.
Aktywność: ma duży temperament, szybko się uczy, lubi zabawy z dziećmi.
Ważne proporcje: długość ciała nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Pożądany jest jednak prawie kwadratowy tułów, szczególnie u samców. U suk, ze względu na funkcje rozrodcze, dopuszczalny jest nieco dłuższy tułów.
Wielkość: wysokość w kłębie 16 – 20 cm.
Waga: idealna waga: między 1.5 a 3 kg. Jednak psy między 500 gr a 1,5 kg są akceptowane. Okazy ważące poniżej 500 gr i ponad 3 kg powinny być dyskwalifikowane.
Tułów: Zwarty i mocnej budowy. · Linia górna: : prosta. · Kłąb: tylko lekko zaznaczony. · Grzbiet: krótki i mocny. · Lędźwie : mocno umięśnione. · Zad: szeroki i mocny; prawie płaski lub nieznacznie opadający. · Klatka piersiowa: szeroka i głęboka, żebra mocno wysklepione. Widziana z przodu pojemna lecz nieprzesadnie. Widziana z boku sięga do łokci. Nie beczkowata. · Linia dolna i brzuch: utworzona przez wyraźnie podciągnięty brzuch. Brzuch obwisły dopuszczalny, lecz niepożądany.
Kształt głowy: wyraźnie zaokrąglona głowa w kształcie jabłka (cecha charakterystyczna rasy) MÓZGOCZASZKA: · Czaszka: zaokrąglona, czoło wypukłe już od nasady kufy. · Stop: wyraźnie zaznaczony, głęboki i szeroki, TRZEWIOCZASZKA · Kufa: krótka, z profilu prosta, szeroka u nasady, zwężająca się w kierunku nosa. ·Wargi: suche, ściśle przylegające. · Policzki: nieznacznie rozwinięte, bardzo suche. · Uzębienie: : zgryz nożycowy lub cęgowy. Tyłozgryz, przodozgryz, jak również wszystkie inne wadliwe typy zgryzu muszą być surowo oceniane.
Uszy: duże, stojące, rozwarte, szerokie u nasady, zwężają się stopniowo ku zaokrąglonym nieco końcom. W spoczynku nachylone na bok pod kątem 45°.
Oczy: duże, okrągławe w kształcie, bardzo wyraziste, nie wyłupiaste, bardzo ciemne. Oczy jaśniejsze są dopuszczalne, ale niepożądane.
Nos: dopuszczalny każdy kolor. Umiarkowanie krótki, zadarty nieznacznie do góry.
Szyja: górna linia nieco łukowata, umiarkowanej długości, grubsza u psów niż u suk. U odmiany długowłosej obecność dłuższego włosa tworzącego kryzę jest nadzwyczaj pożądana.
Ogon: osadzony wysoko, płaski w wyglądzie, umiarkowanej długości; szeroki u nasady, zwężający się stopniowo w kierunku koniuszka. Sposób noszenia ogona jest ważną cechą charakterystyczną rasy: w ruchu jest noszony wysoko, nieco zagięty, bądź w postaci półkola, z końcówką skierowaną ku lędźwiom, co przydaje tułowiowi równowagę. Nigdy nie powinien być noszony między tylnymi nogami, ani zakręcony poniżej linii grzbietu. Szata na ogonie zależy od odmiany i powinna być zharmonizowana z szatą na tułowiu. U odmiany długowłosej szata na ogonie tworzy pióro. W spoczynku ogon jest opuszczony i tworzy niewielkie, haczykowate zagięcie.
Kończyny: PRZEDNIE: widziane z przodu tworzą linię prostą z łokciami. Widziane z boku są prostopadłe do podłoża. · Łopatki: nie są nadmiernie umięśnione. · Ramię: dobre kątowanie między łopatką, a kością ramienną. · Łokcie: mocne i przylegające ściśle do tułowia, co zapewnia swobodny ruch. · Przedramię: · proste, dobrej długości. Nadgarstki: : nieznacznie ugięte, mocne i giętkie. · Śródręcze: · Łapa: bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi ( ani zajęcza, ani kocia łapa). Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne. Palce dodatkowe niepożądane.
TYLNE: dobrze umięśnione z długimi kośćmi, prostopadłe do podłoża i równoległe w stosunku do siebie, z dobrym kątowaniem w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, w harmonii z kątowaniem kończyn przednich. · Udo: · Kolano: · Podudzie: . · Staw skokowy: ścięgna Achillesa krótkie i dobrze wykształcone; widziane z tyłu są dość szeroko rozstawione i prostopadłe do podłoża · Śródstopie: · Łapa: bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi (ani zajęcza, ani kocia łapa) . Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne. Palce dodatkowe niepożądane.
CHODY: Kroki są długie, sprężyste, energiczne i żwawe z długim wykrokiem i mocną akcją tyłu. Oglądane z tyłu, kończyny tylne powinny być prowadzone prawie równolegle w stosunku do siebie, tak, żeby ślady stóp pokrywały się ściśle ze śladami łap przednich. Wraz z przyśpieszonym tempem ruchu kończyny wykazują tendencję do zbieżności w kierunku środka ciężkości (ruch jednośladowy). Ruch pozostaje swobodny i sprężysty bez widocznego wysiłku, z głową uniesioną do góry i prostym grzbietem.
Sierść: SKÓRA: gładka i elastyczna na całym ciele. SZATA SIERŚĆ :w rasie tej są dwie odmiany szaty: · krótkowłosa : szata jest krótka, przyległa na całym ciele. Jeśli jest podszycie, włos jest nieco dłuższy; rzadsza szata w okolicy gardła i podbrzusza jest dopuszczalna; nieco dłuższy włos na szyi i ogonie, krótki na pysku i uszach. Szata jest błyszcząca, a jej struktura miękka. Psy bezwłose nie są tolerowane. · długowłosa : szata powinna być delikatna i jedwabista, prosta lub lekko falista. Podszycie pożądane niezbyt gęste. Szata jest dłuższa, tworzy pióra na uszach, szyi, tylnych partiach kończyn przednich i tylnych, na łapach i ogonie. Psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą nie są akceptowane.
Maść: wszystkie kolory, we wszystkich możliwych odcieniach i kombinacjach są dopuszczalne z wyjątkiem umaszczenia marmurkowego.
Wady: wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznawane za wady, i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia. • Brakujące zęby • Podwójne zęby (przetrwałe zęby mleczne) • Wąskie, spiczaste uszy • Krótka szyja • Długi tułów • Karpiowaty lub łękowaty grzbiet (lordoza lub kifoza) • Spadzisty zad • Wąska klatka piersiowa, płaskie, słabo wysklepione żebra • Ogon: nieprawidłowo osadzony, krótki lub zakręcony • Krótkie kończyny • Odstające łokcie • Zbyt wąskie ustawienie kończyn tylnych.
WADY DUŻE · Wąska czaszka • Małe oczy, oczy głęboko osadzone lub wyłupiaste • Długa kufa • Tyłozgryz lub przodozgryz • Rozchwiane kolana. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE · Psy agresywne lub przesadnie lękliwe • Psy w typie lekkim (typ „jelenia”, o nietypowej i krańcowo wysublimowanej budowie: delikatna głowa, długa szyja, wysmukłe ciało, długie kończyny) • Psy z niezrośniętym ciemiączkiem • Uszy wiszące lub małe • Deformacje żuchwy lub szczęki • Ekstremalnie wydłużone ciało • Brak ogona.• U odmiany długowłosej: psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą • U odmiany krótkowłosej: miejsca bez sierści (łysiny) • Umaszczenie marmurkowe• Waga ponad 3 kg• Każdy pies wykazujący oczywiste wady fizyczne lub zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany. UWAGA: Samce powinny mieć dwa normalnie wyglądające jądra, całkowicie opuszczone do worka mosznowego.
Odporność/podatność na choroby: mimo małych rozmiarów jest żywotny i odporny na choroby
Długość życia: 13-16 lat.
Możliwość zakupu w Polsce: tak.
Cena psa z rodowodem FCI: 2500-4000 zł.

FUNDACJA
CENTRUM LECZENIA ZWIERZĄT

Ratujemy i leczymy zwierzęta

zobacz jak pomagamy zwierzętom

Fundacja Pomocy Zwierzętom Domowym i Dzikim Centrum Leczenia Zwierząt - Organizacja Pożytku Publicznego KRS 0000559333

Kliknij tutaj

HISTORIA RASY

Prawdopodobnie początki tej rasy wywodzą sią z Chin. Chińczycy długo udoskonalali swoją sztukę uzyskiwania miniatur zwierząt i roślin.
Uważa się, że hiszpańscy kupcy podróżując przez Meksyk w drodze powrotnej z Chin zostawili niektóre ze swoich psich nabytków. One to skrzyżowane z miejscowymi rasami bez sierści, dały współczesnego Chihuahua, który jest najmniejszym psem świata.
Inni kynolodzy stwierdzili, że jest on miniaturową wersją miejscowych pariasów.
Niezwykłe jest jego podobieństwo do Portugalskiego Podengo.
Możliwe, że te maleńkie psy nazwano od stanu Chihuahua w Meksyku, a wiele opowieści potwierdza ich obecność na tym terenie.
Nie znaleziono żadnych konkretnych danych, aby udowodnić tę teorię, a nowsze badania dostarczyły przeciwnych dowodów.
Obecnie uważa się, że badacze donoszący o istnieniu psów zwanych Techichi opisywali „pieska preriowego” – typ gryzonia, którego tubylcy hodowali na mięso. Te małe, dzikie psy mieszkały w norach, w ziemi.
Niezależnie od swoich początków, Chihuahua po raz pierwszy zyskał rozgłos w Mexico City około 1895 r., docierając wkrótce do El Paso w Teksasie.
Wielbiciele psów w USA udoskonalili te małe psy z Meksyku i wkrótce zasłynęły one wśród ras-zabawek w Stanach Zjednoczonych, zachowując jednak swój urok jako psy do towarzystwa.
Wersja długowłosa została prawdopodobnie stworzona w USA, w następstwie krzyżowania z innymi małymi pieskami takimi jak: Papillon i Pomeranian.

NORMALNE ODCHYLENIA FIZJOLOGICZNE U CHIHUAHUA

NIEZROŚNIĘTE CIEMIĄCZKO: często stwierdza się otwarte ciemiączko w czaszce u Chihuahua i nie zawsze jest ono związane z wodogłowiem.
HIPOGLIKEMIA STRESOWA: bardzo młode Chihuahua mogą być
podatny na hipoglikemię stresową po odsadzeniu. Postępowanie: podanie doustne glukozy i ogrzanie.
UMASZCZENIE TYPU MERLE (MARMURKOWE): spowodowane przez dominującą mutację w SILV gen. Należy unikać krzyżowania dwóch psów o umaszczeniu marmurkowym, gdyż mogą urodzić się szczenięta z wieloma wadami, w tym ślepota, głuchota i anomalie serca. UWAGA: umaszczenie marmurkowe uznawane jest za wadę i jest uznawane we wzorcu rasy.
PROBLEMY PORODOWE (DYSTOCJA)/CIĘCIE CESARSKIE: duży odsetek psów rasy Chihuahua wykazuje trudności w fizjologicznym porodzie i wiele szczeniąt przychodzi na świat w wyniku cesarskiego cięcia. W USA odsetek porodów zakończonych cięciem cesarskim wynosi 34,4%. ZKwP zalicza Chihuahua do ras wielkogłowych podlegających specjalnym wymaganiom hodowlanym – przeczytaj tutaj.

PREDYSPOZYCJE CHIHUAHUA
DO CHORÓB

CHOROBY DZIEDZICZNE:

ZWICHNIĘCIE RZEPKI: rozluźnienie więzadeł powodujące zwichnięcie rzepki, kulawizny oraz zwyrodnienie stawu kolanowego. Jeżeli występują objawy kliniczne leczy się chirurgicznie. Dane statystyczne wskazują na 8,9 x większe szanse na problemy ze zwichnięciem rzepki w porównaniu z innymi rasami.
DYSPLAZJA STAWU BIODROWEGO I CHOROBA LEGG- CALVE-PERTHESA: zwyrodnienie i zapalenie stawów biodrowych oraz aseptyczna martwica głowy kości udowej – dziedziczenie poligenowe. Dysplazja – brak danych odnośnie częstotliwości (zbyt mało przebadanych psów. Natomiast zgłoszono 26,8x większe prawdopodobieństwo zachorowania na chorobę Legg-Calve
Perthes w stosunku do innych ras.
DYSPLAZJA STAWU ŁOKCIOWEGO: powoduje zwyrodnienie i zapalenie stawu łokciowego, cecha dziedziczona poligenowo. Dokładana częstotliwość zachorowań jest nieznana.

PREDYSPOZYCJE DO CHORÓB

WODOGŁOWIE: wrodzona zwiększona objętość mózgu i rdzenia wskutek nagromadzenia płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) z jednoczesnym rozszerzeniem układu komorowego i redukcją tkanki mózgowej. Schorzenie może powodować zmiany w zachowaniu, wady wizualne, zaburzenia funkcji motorycznych lub drgawki. Nie wszystkie Chihuahua z otwartym ciemiączkiem cierpią na wodogłowie. Chihuahua zapada na to schorzenie 62,63 x
częściej niż inne rasy, które mają współczynnik 6,8.
PROBLEMY STOMATOLOGICZNE: wysoka częstotliwość przodozgryzów, tyłozgryzów, oraz problemów z wymianą zębów mlecznych.
ZWYRODNIENIE CIAŁKA SZKLISTEGO: dochodzi do upłynnienia szklistego żelu, co predysponuje do odwarstwienia siatkówki i ślepoty. Zidentyfikowane w 5,70% Chihuahua poddanych testom CERF.
ZAPADANIE TCHAWICY: spowodowane zwiększoną wiotkością chrząstek budujących pierścienie tchawicy. Schorzenie może powodować wzmożony kaszel, świst i niewydolność oddechową. 5,57x więcej szans na zachorowanie w porównaniu z innymi
rasami.
PRZETRWAŁA BŁONA ŹRENICZNA PPM: wada wrodzona, w której oko zawiera przetrwałe elementy płodowej błony źrenicznej w postaci pasm tkanki przechodzących nad otworem źrenicznym (z tęczówki na tęczówkę, rogówkę, soczewkę lub obejmujące płaty tkanki). Trzy ostatnie formy mogą osłabiać wzrok. Problem zidentyfikowany u 5,06% Chihuahua. Psy objęte tym schorzeniem nie powinny być używane do hodowli.
NIEZAPALNE ŁYSIENIE (canine pattern baldness): postępujące łysienie rozwijające się na głowie, przy uszach, wzdłuż brzusznej strony szyi, klatki piersiowa i brzucha oraz na udach. Wypadanie włosów zaczyna się około 6 miesiąca życia i stopniowo rozwija się w ciągu roku, ale ogranicza wyłącznie do wymienionych obszarów ciała.
PRZEPUKLINA PĘPKOWA/ROZSZCZEP PODNIEBIENIA: obie te wady wrodzone mają zwiększona częstotliwość występowania w rasie.
WNĘTROSTWO (niezstąpione jądra): może być jednostronne lub obustronne. Wada występująca u Chihuahua ze zwiększoną częstotliwością.
ZAĆMA: najczęściej występuje zaćma przednia lub tylna pośrednia, chociaż zaćma jądrowa i torebkowa również występują. Problem zidentyfikowany u 4,43% Chihuahua. Tryb dziedziczenia jest nieznany, jednak zaleca się wykluczenie z hodowli psów obarczonych tym schorzeniem.
PRZWLEKŁA CHOROBA ZASTAWEK/ENDOKARDIOZA: zgrubienie zastawek serca prowadzące z wiekiem do zastoinowej niewydolności serca. W rasie zwiększona częstotliwość występowania – 3,11 x częściej w porównaniu z innymi rasami.
NIEDOCZYNNOŚĆ TARCZYCY: dziedziczne autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. 2,6% pozytywnych wyników dla autoprzeciwciał tarczycy na podstawie testów w stanie Michigan Uniwersytet – przy średniej dla wszystkich ras wynosi 7,5%.
ZESPOLENIE WROTNO-OBOCZNE (PSS, przeciek wątroby): wada wrodzona, w której występuje nieprawidłowe połączenie naczyń krwionośnych układu wrotnego wątroby z krążeniem ogólnym. Połączenie może być wewnątrzwątrobowe lub pozawątrobowe. Objawy: karłowatość, nieprawidłowe zachowanie i możliwe drgawki. Szacuje się 4,9x większą skłonność w porównaniu z innymi rasami. Nieokreślony tryb dziedziczenia.
POSTĘPUJĄCY ZANIK SIATKÓWKI (PRA): dziedziczna degeneracja
siatkówki. Przypuszczalne dziedziczenie autosomalne recesywne. 1,9% Chihuahua przebadanych na potrzeby CERF przez lekarzy weterynarii w latach 2000-2005 zidentyfikowano jako dotknięte, a 1,27% jako możliwe zachorowanie na PRA.
KAMICA MOCZOWA: stwierdzono, że rasa jest narażona na zwiększone ryzyko rozwoju kamieni szczawianowych i cystynowych pęcherza moczowego. Kamienie cystynowe są wtórne do defektu metabolizmu cystyny.
DYSTROFIA ROGÓWKI: postać śródbłonkowa jest związana z postępującym obrzękiem rogówki, który może doprowadzić do pęcherzowej keratopatii i erozji rogówki. Początek choroby to 6-13 lat (średnio 9,5 lat). Leczenie jest objawowa i paliatywne. Problem zidentyfikowany u 0,63% Chihuahua.
STENOZA PŁUCNA (zwężenie zastawki płucnej): wrodzona wada rozwojowa zastawki płucnej. Powoduje zwężenie odpływu z prawej komory serca. Chihuahua jest zaliczana do ras o podwyższonym ryzyku. Nieokreślony tryb dziedziczenia.
NABYTA MIASTENIA GRAVIS: Chihuahua to rasa o zwiększonym
ryzyku rozwoju uogólnionej lub ogniskowej miastenii nabytej.
Najczęstszymi objawami są: uogólnione osłabienie z megaesophagus lub bez. Diagnoza polega na identyfikacji w surowicy przeciwciał przeciwko receptorowi acetylocholiny.
MARTWICZE ZAPALENIE OPON MÓZGOWO-RDZENIOWYCH: nie ropne ostre zapalenie przewlekłe martwicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest rozpoznawane u Chihuahua (przebieg podobny do obserwowanego mopsów i maltańczyków). Badania genetyczne pokazują różne przyczyny genetyczne między rasami. Psy dotknięte chorobą mają napady padaczkowe, ślepotę i zaburzenia umysłowe. Psy dotknięte tym schorzeniem żyją od 1 do
10 lat.
POZOSTAŁE RZADZIEJ WYSTĘPUJĄCE CHOROBY: ŁYSIENIE ROZRZEDZAJĄCE KOLOR, NUŻYCA, NIEDOBÓR CZYNNIKA VIII, JASKRA, SUCHE ZAPALENIE ROGÓWKI I SPOJÓWEK, NIEDOBÓR REDUKTAZY METHEMOGLOBINY, DYSTROFIA NEUROAKSONALNA, OCD BARKU, PRZETRWAŁY PRZEWÓD TĘTNICZY, PRZETRWAŁE ZĘBY MLECZNE, ROZSZEP KRĘGOSŁUPA.
POJEDYŃCZE PRZYPADKI CHORÓB: PIERWOTNA NIEDOCZYNNOŚĆ PRZYTARCZYC (Psy dotknięte napadami: drżenie mięśni i skurcze, spowodowane hipokalcemią. Leczenie polega na suplementacji wapnia), MIĘSAK GŁADKOKOMÓRKOWY, NARKOLEPSJA,

BADANIA ZALECANE PRZED DOPUSZCZENIEM DO HODOWLI:

CERF – badanie wzroku w wieku powyżej 1 roku ( kliniczne badanie oczu wykonywane przez weterynarza okulistę, wyklucza, bądź stwierdza poniższe choroby oczu: C – Zaćma (cataract), GL – Jaskra (glaucoma), PRA – postępujący zanik siatkówki, KCS – zespół suchego oka, PPM – przetrwała błona źreniczna, PLL – zwichnięcie soczewki, RD – dysplazja siatkówki, VD – degeneracja ciała szklistego, EN – entropium, EK – ektropium, DIS – dwurzędowość rzęs (distichiasis).
Badanie i ocena rzepki w wieku co najmniej 1 rok.
Opcjonalnie RTG stawów biodrowych w celu wykluczenia dysplazji i choroby Legg-Calve-Partesa.
Zalecany profil tarczycowy, wraz z poziomem autoprzeciwciał.
RTG stawów łokciowych w celu wykluczenia dysplazji łokcia.
Badanie genetyczne: bezpośrednie testy na kolor i długość sierści.

ŻYWIENIE I PIELĘGNACJA

ŻYWIENIE

Chihuahua je niewiele, ale wymaga dobrych jakościowo pokarmów.
Najlepiej stosować gotowe karmy dla ras miniaturowych z wyższą zawartością białka i tłuszczu.
Z uwagi na szybką przemianę materii i duże zapotrzebowanie na energię, produkty dla rosnących psów można podawać nieco dłużej niż zaleca producent.
Psy rasy Chihuahua można także karmić dietą domową, pamiętając o odpowiedniej suplementacji.
W okresach linienia i w sezonie wystawowym można dodawać do jedzenia suplementy poprawiające stan sierści i pigmentację.
Pies tej rasy ma niewielki żołądek, dlatego powinien jeść 3-4 razy dziennie małe porcje – jednorazowa ilość pożywienia dla dorosłego osobnika to około jednej łyżki stołowej.
Trzeba przestrzegać regularności i liczby posiłków, ponieważ zaniedbanie może doprowadzić do spadku poziomu glukozy we krwi.
Pamiętajmy również o stałym dostępie do wody, bo Chihuahua dość szybko się odwadnia.
Pies musi być umięśniony, ale nie otyły, dlatego ważne jest kontrolowanie wagi, najlepiej co dwa tygodnie.

PIELĘGNACJA

Chihuahua nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji.
Psy tej rasy linieją sezonowo, zwykle wczesną wiosną, wówczas należy częściej wyczesywać, aby usunąć martwy podszerstek (można do tego celu użyć odpowiedniej wielkości furminatora).
Odmianę krótkowłosą wystarczy wyczesać raz w tygodniu (w okresie linienia częściej) gumową rękawicą i gęstą, półmiękką szczotką z włosia.
Długowłosą Chihuahua czeszemy raz na 2-3 dni, zwracając szczególną uwagę na sierść za uszami, na szyi i pod ogonem, ponieważ mogą się tam tworzyć kołtuny. Do pielęgnacji tej odmiany najlepiej posłuży rzadka szczotka z włosia i mały grzebień z obrotowymi zębami. Można też używać preparatów ułatwiających rozczesywanie.
Przedstawicieli tej rasy kąpiemy w miarę potrzeby (np. co 2 miesiące) w szamponie hipoalergicznym lub dostosowanym do rodzaju sierści.
Po kąpieli i długowłosego, i krótkowłosego psa tej rasy trzeba dokładnie wysuszyć ręcznikiem lub suszarką, do której najlepiej przyzwyczajać od szczeniaka.
Niektóre Chihuahua mają skłonność do łojotoku tłustego i należy wówczas kąpać je częściej w odpowiednich, zaleconych przez lekarza weterynarii preparatach.
Systematycznie należy sprawdzać oczy (do usuwania ciemnych przebarwień w ich okolicy służą specjalne preparaty), uszy, gruczoły okołoodbytowe i obcinać pazury.
Szczególna uwagę należy poświęcić higienie jamy ustnej. Rasa ta ma skłonność do odkładania się kamienia nazębnego, toteż już małego szczeniak należy przyzwyczaić do czyszczenia zębów. Początkowo należy używać miękkiego czyścika, a następnie odpowiedniej szczoteczki i pasty. Pasty muszą być dedykowane psom, tzn. muszą być bezpieczne dla zwierzęcia w przypadku połknięcia.

CIEKAWOSTKI O RASIE

Jedna z legend mówi o tym, że Chihuahua towarzyszył zmarłym w ich ostatniej drodze do zaświatów.
Chihuahua to jeden z najbardziej popularnych psów wśród Azteków, jedna z księżniczek miała ich aż 1, 5 tysiąca.
Współcześnie Chihuahua jest traktowany jako piesek do towarzystwa.
Synonimy nazw rasy: Teacup, Chi, Chihauhau.
Rejestry: FCI, AKC, UKC, FCI, CKC, KCGB (Związek Kynologiczny Wielkiej Brytanii), ANKC (Australian National Kennel Club), NKC (National Kennel Club).

Chihuahua – opis rasy i predyspozycje do chorób