Zdrowie kotów
O czym przeczytasz w tym artykule:
Zdrowie kotów. O kotach mówi się, że mają siedem żyć, co ma znaczyć, że są odporne i długowieczne. I w istocie jest to prawda, ale istnieją schorzenia typowe dla tego gatunku. Dlatego będziemy tutaj opisywać najbardziej powszechne dolegliwości oraz podpowiemy co robić, aby nasze mruczki cieszyły się długim i zdrowym życiem
PROFILAKTYKA
Będziemy powtarzać do znudzenia, najlepiej jest unikać chorób. Jak to zrobić. Przede wszystkim zdobyć wiedzę. W dzisiejszych czasach wiedza specjalistyczna jest ogólnodostępna, trzeba tylko mieć czas i ochotę dobrze się przygotować. To trochę tak jak z odrabianiem pracy domowej. Musimy poznać zwierzę, któremu dajemy dom. Dowiedzieć się o pochodzeniu gatunku i rasy oraz zasięgnąć wiedzy o odżywianiu, zdrowiu kotów, zachowaniach społecznych i behawiorze danego zwierzęcia.
SKĄD WZIĄĆ KOTA?
Wbrew pozorom nie jest to takie oczywiste. Najlepiej zaadoptować kota ze schroniska lub z fundacji zajmującej się pomocą kotom. Dobrze jest sprawdzić wcześniej wiarygodność tych instytucji oraz warunki w jakich przebywają zwierzęta. Koty powinny być dobrze zsocjalizowane i oswojone, powinny mieć wykonane testy w kierunku chorób zakaźnych (FIV, FeLV) oraz powinny być odrobaczone, odpchlone i zaszczepione (stosownie do wieku). Potencjalny właściciel powinien zostać przeszkolony odnoście żywienia, opieki oraz sposobu prawidłowego postępowania ze zwierzęciem.
Niestety często zdarza się, że organizacje zajmujące się pomocą kotom „wciskają” chore, półdzikie koty biorąc na litość nieświadomych ludzi.
Zalecamy daleko idącą ostrożność i czujność podczas procesu adopcyjnego. Decyzja o przyjęciu zwierzęcia do swojego domu musi być przemyślana i nie wolno jej podejmować pod wpływem emocji. Ten słodki mały kociak będzie naszym domownikiem przez około 16 lat. Miejmy tego świadomość.
KOT Z HODOWLI
Należy wybrać odpowiednią hodowlę (na ten temat będzie oddzielny artykuł). Podczas odwiedzin w hodowli sprawdzić warunki w jakich żyją zwierzęta, obejrzeć rodziców (a przynajmniej matkę) i rodzeństwo z poprzednich miotów. Zapytać o kwestie zdrowotne, zapytać o uczestnictwo w wystawach. Taki wywiad pozwoli nam odróżnić prawdziwego pasjonata hodowcę od zwykłego rozmanażacza. Należy się wystrzegać hodowców, którzy oferują kocięta z dowozem. Może to świadczyć, że hodowca ma coś do ukrycia i często w przypadku problemów z kociakiem zostajemy „na lodzie”.
Hodowca najprawdopodobniej przeszkoli przyszłych opiekunów w zakresie późniejszej opieki nad kotem, z uwzględnieniem potrzeb danej rasy. Często otrzymamy także wyprawkę zawierającą kocyk z zapachem gniazda (łagodzi stres po oddzieleniu od matki), zapas karmy oraz żwirek do których przyzwyczajony był kociak.
Wybór kota z hodowli nie musi być przejawem snobizmu. Doskonale rozumiemy ludzi, którzy chcą mieć kota o danych cechach charakteru, z wiadomym i pewnym pochodzeniem oraz wolnego od chorób i decydują się na jego zakup. Pamiętajmy, że hodowla, hodowli nierówna i często dużo czasu wymaga zweryfikowanie odpowiedniego miejsca. Zalecamy osobiste, kilkukrotne odwiedziny w wybranej hodowli oraz poprośmy o kontakt do osób, które posiadają koty z danej hodowli.
Żaden hodowca, nie da nam gwarancji na zakupione zwierzę. Zawsze musimy liczyć się z tym, że zwierzę (jak każdy) może zachorować i będziemy musieli zapewnić mu odpowiednie żywienie i leczenie.
Nabywając zwierzę jesteśmy za nie odpowiedzialni do końca jego życia.
KOCIE ZDROWIE- CO DALEJ
Gdy już mamy nasze mruczące szczęście należy przestrzegać zaleconej przez lekarza weterynarii profilaktyki. Odpowiednio często ( i skutecznie) odrobaczać oraz w młodości prawidłowo zaszczepić (o tym też będziemy pisać). Ponadto należy zapewnić odpowiednie warunki bytowe. Zabezpieczyć odpowiednią ilość powierzchni dla danej ilości zwierząt. Trzeba również pomyśleć o odpowiedniej liczbie kuwet, aby nie stresować tych wrażliwych zwierząt. Kot powinien mieć także stały dostęp do czystej wody do picia oraz właściwą wysokiej jakości karmę.
Należy także przyzwyczajać kota do zabiegów pielęgnacyjnych: do obcinania pazurów, czyszczenia uszu, odkłaczania itp.
MORBUM EVITARE QUAM CURARE FACILIUS EST


OBSERWACJA KOCIEGO ZDROWIA
Kot jest zwierzęciem bardziej samowystarczalnym od psa. Jednakże poświęcenie mu odpowiedniej uwagi gwarantuje dłuższe i bardziej zdrowe życie. Jeżeli poświęcisz swojemu kotu odpowiednio dużo uwagi poznasz jego typowe zachowanie i szybciej wychwycisz nienaturalne zachowanie, które może być pierwszą oznaką choroby!
Koty często ukrywają swoje dolegliwości. W przypadku świądu skóry, właściciel często zauważa problem, gdy już są pokaźne, wylizane i wydrapane rany. Co ciekawe opiekun kota często nawet nie zauważa wzmożonego drapania i lizania, gdyż kot podczas tych czynności chowa się do swoich kryjówek.
Co powinno nas zaniepokoić: zmiany w zachowaniu kota, w tym zmiana w dobowym rytmie zachowań, znaczenie moczem lub załatwianie się poza kuwetą. Pilnej obserwacji wymaga zmniejszenie lub brak apetytu, chudnięcie, tycie oraz zmiany w wyglądzie sylwetki. Zaburzenia często manifestują się także zmianami w okrywie włosowej (nastroszona lub sucha sierść) oraz zaniedbanie przez kota codziennych zabiegów pielęgnacyjnych.
Po zauważeniu któregoś z wyżej wymienionych, niepokojących objawów, powinniśmy skonsultować się z lekarzem weterynarii.
PRAWIDŁOWE ROZPOZNANIE
Lekarz weterynarii przeprowadza wnikliwy wywiad dotyczący warunków utrzymania kota, a także zaobserwowanych objawów. Pamiętajmy, żeby nie ukrywać żadnych ważnych informacji. Lekarz weterynarii nie ocenia naszego sposobu opiekowania się zwierzęciem, ale za wszelką cenę dąży do poprawy jego zdrowia. Po zgromadzeniu najważniejszych danych rozpoczyna się badanie kliniczne.
Jeżeli kot jest łagodny i oswojony, z reguły przebiega ono sprawnie. Lekarz ogląda błony śluzowe, jamę ustną, bada stan skóry, uszy i zębów. Następnie zwierzę jest omacywane. Palpacyjnie bada się występowanie bolesności oraz zmian w wielkości narządów. Lekarz zmierzy zwierzęciu temperaturę, osłucha oraz zważy. Jeżeli te podstawowe badania są niewystarczające do postawienia rozpoznania, zlecane są badania dodatkowe, tj. USG, EKG, RTG lub nawet CT i MR. Często konieczne jest wykonanie analizy próbki krwi, moczu lub kału.
Warto naszego ulubieńca oswajać z gabinetem weterynaryjnym podczas okazjonalnej profilaktyki oraz poprzez wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych w domu.
Jeżeli zwierzę jest nieobsługowe, wykonanie badania jest często niemożliwe, bez uprzedniego znieczulenia zwierzęcia.
Na podstawie wykonanych badań lekarz stawia diagnozę i zleca leczenie oraz odpowiednie postępowanie dietetyczne.
SKUTECZNE LECZENIE
Aby leczenie było skuteczne wymagana jest ścisła współpraca opiekunów kota z lekarzem. Podstawę stanowi właściwe rozpoznanie, czyli odpowiednia interpretacja zgromadzonych wyników badań i wywiadu. Warto wcześniej znaleźć doświadczonego lekarza, który do swojej pracy podchodzi z zacięciem i pasją. Przy trudniejszym przypadku warto zasięgnąć opinii dwóch lekarzy, aby leczenie jak najszybciej przyniosło efekt.
Na barkach właścicieli spoczywa obowiązek odpowiedniego i regularnego podawania leków. Może być także konieczność częstszego odwiedzania gabinetu. Jeżeli kot nie toleruje leków podawanych doustnie, należy podawać je w odpowiedni sposób, lub zmienić na iniekcje.
Każdą zaleconą terapię należy doprowadzić do końca, zgodnie z zaleceniami lekarza.
KOCIE ZDROWIE-
OPIEKA I ŻYWIENIE
Zachęcamy do regularnego odwiedzania naszego bloga, gdzie będziemy zamieszać wpisy dotyczące właściwej opieki, pielęgnacji i żywienia, których przestrzeganie będzie miało pozytywny wpływ na zdrowie i jakość życia naszego pupila. Zapraszamy.

PRZECZYTAJ JESZCZE:
- Świnka morska – żywienie i pielęgnacja
- Jak założyć hodowlę psów rasowych?
- Królik domowy – opis i budowa ciała
- Progi punktowe na weterynarię
- ASTMA U KOTÓW
- Katar u psa – czy to aspergiloza
- Jak założyć gabinet weterynaryjny?
- Jakie są przedmioty na weterynarii?
- Owczarek niemiecki – jaki jest i na co choruje
- Jak uzyskać prawo wykonywania zawodu?
- Pies liże łapy – dermatoza z wylizywania
- Golden retriever – opis rasy i predyspozycje do chorób
- Kot Maine coon – charakter, choroby
- Udomowienie psa – historia i legendy
- Mysz domowa i jej wolno żyjące odmiany
- Królik domowy – charakterystyka i opis
- Atopia – czyli pies się drapie
- Teriery III grupa FCI rasy i pochodzenie
- Affenpinscher – opis rasy i predyspozycje do chorób
- Suche zapalenie spojówki i rogówki (KCS)
- Kot Ragdoll – charakter, choroby
- Chihuahua – opis rasy i predyspozycje do chorób
- Samoyed – opis rasy i predyspozycje do chorób
- PRZEPUKLINA PRZEPONOWA
- Dysplazja stawów biodrowych u psa – objawy, rozpoznanie i leczenie
- Gdzie studiować weterynarię w Polsce?
- Ile żyje świnka morska i wszystko o niej
- Buldog francuski – opis rasy i predyspozycje do chorób
- Grzybica skóry u kota – objawy, rozpoznawanie, leczenie
- Zmiany skórne u kota – badanie dermatologiczne
- Ciąża urojona u psa objawy
- Babeszjoza-groźna choroba przenoszona przez kleszcze
- Manx – kot z wyspy Man
- Królik domowy żywienie i utrzymanie
- Pies boi się burzy – lęk i niepokój u psów.
- Kot Sfinks – charakter i predyspozycje do chorób
- Nowotwór skóry u kota – objawy i leczenie
- Chłoniak złośliwy – objawy, leczenie
- Skąd się wziął kot domowy?
- Predyspozycje rasowe do chorób skóry
- Jakie grupy krwi mają koty
- Agresja między psami