Australian cattle dog jaki jest i na co choruje

Australian cattle dog jaki jest i na co choruje

Australian cattle dog jaki jest i na co choruje

O czym przeczytasz w artykule:

Australin cattle dog jaki jest i na co choruje? 

Waga: ♀14-16 kg ♂15-18 kg  | Wysokość w kłębie: ♀43-48 cm ♂46-51 cm

Średnia długość życia: 9-11 lat | Dojrzałość: 15 m-cy | Początek starzenia: 6 lat | Maksymalna długość życia: 15 lat

Dostępne badania genetyczne: hipertermia złośliwa(Malignant Hyperthermia MH), mielopatia zwyrodnieniowa (Degenerative Myelopathy DM), chondrodysplazja i chondrodystrofia (Chondrodysplasia CDPA and -dystrophy CDDY and IVDD risk), hiperurikozuria (Hyperuricosuria SLC), postępujący zanik siatkówki prcd-PRA (Progressive retinal atrophy prcd-PRA), ceroidolipofuscynoza neuronalna (Neuronal ceroid lipofuscinosis NCL), postępujący zanik siatkówki rcd4-PRA Progressive retinal atrophy (rcd4-PRA), pierwotne zwichnięcie soczewki (Primary lens luxation PLL), miotonia wrodzona (Myotonia congenita), cystynuria (Cystinuria).

Australian cattle dog: badania przed dopuszczeniem do hodowli

Wymagane badania obejmują: badanie radiologiczne bioder i łokci, wykonywane u psów w wieku 2 lat lub starszych, w celu oceny ryzyka dysplazji; badanie oczu CERF, w wieku 2 lat lub starszych; test genetyczny na prcd-PRA, test genetyczny w kierunku zwichnięcia soczewki; badanie słuchu metodą BAER

Zalecane badania obejmują: ocena rzepek kolanowych, wykonywana u psów w wieku powyżej 1 roku życia; badanie serca w celu oceny wad wrodzonych lub dziedzicznych; badanie radiologiczne stawu skokowego w kierunku osteochondrozy (OCD); test genetyczny na PRA RCD4 (Progressive Retinal Atrophy RCD4).

Dodatkowo rekomendowane: badanie profilu tarczycowego, w tym oznaczenie miana przeciwciał przeciwko komórkom tarczycy; badanie kwasów żółciowych i amoniaku we krwi, wykonywane na czczo oraz po posiłku w przypadku podejrzenia zespolenia wrotno-obocznego;

Australian cattle dog w skrócie

Zalety

  • Świetnie sprawdzi się jako pies do towarzystwa, rodzinny lub pracujący.
  • Pewny siebie, stabilny i nieustraszony i wytrzymały.
  • Ma krótką, łatwą w pielęgnacji sierść.

Wady

  • Agresywny w stosunku do innych zwierząt.
  • Ma skłonność do zaganiania, która może przenieść się także na małe dzieci.
  • Nadopiekuńczy w stosunku do rodziny i terytorium, jeśli nie jest odpowiednio socjalizowany.
  • Silny instynkt pasterski może prowadzić do pogoni za samochodami i małymi zwierzętami.
  • Zdecydowany, uparty i samowolny.

Wygląd australian cattle doga

Australian cattle dog jaki jest i na co choruje. Australian cattle dog to pies średniej wielkości, o mocnej ale harmonijnej budowie. Ma muskularne ciało z dobrze rozwiniętymi kończynami przednimi i tylnymi.

 Jego głowa jest zaokrąglona, z wyraźnym stopem i z wydatnymi kośćmi policzkowymi. Kufa i szczęka mają mocny wygląd.

Oczyśredniej wielkości, o wyrazistym spojrzeniu. Uszy są trójkątne i stojące. Szyja jest dość masywna, grzbiet prosty i umięśniony, a zad lekko opadający.

Ogon jest stosunkowo nisko osadzony, w ruchu lub pobudzeniu może być wzniesiony, ale w żadnym razie nie wznosi się żadną częścią powyżej swej nasady.

Australian cattle dog ma sierść krótką, z gęstym, żółtobrązowym podszerstkiem. Włos okrywowy jest zwarty, prosty, twardy i przylegający, dzięki czemu daje dobrą ochronę przed deszczem. Na spodzie tułowia włos jest dłuższy, na udach tworzy niewielkie portki.

Szczenięta tej rasy rodzą się wyłącznie białe z małymi czarnymi kropkami. Dopiero w miarę wzrostu pies zmienia kolor na niebieski lub czerwonawy, z czarnymi lub brązowymi plamami na głowie. 

Australian cattle dog jaki jest i na co choruje

Australian cattle dog: jaki ma charakter?

Australian cattle dog jaki jest i na co choruje? Australian cattle dog to pies twardy i energiczny, więc nie będzie dobrym domowym ulubieńcem.

Wymaga silnego przewodnika, który zapewni mu pracę. Australijski pies pasterski szybko przywiązuje się do rodziny, jest wierny i posłuszny, gotowy wykonać każde zadanie.

Ze szczególnym oddaniem troszczy się i chroni swoich bliskich. Jest czujny i nieufny wobec obcych.

Australijski pies pasterski jest psem niezwykle aktywnym, wymagającym ciągłej aktywności psychicznej i fizycznej. Jeśli jest znudzony lub samotny, może działać destrukcyjnie np. gryźć lub kopać.

Australijski pies pasterski ma silny instynkt terytorialny i będzie uparcie bronił swojego terenu. Jest także powściągliwy (niekoniecznie nieprzyjazny) w stosunku do nieznajomych. Ale jest oddany swojemu właścicielowi i rodzinie.

Ciężko znosi rozłąkę z opiekunem, za którym uparcie podąża krok w krok. Pies tej rasy puszczony luzem będzie polował na wszystko, co jest w zasięgu wzroku, nawet na mniejsze samochody na drodze. Wymaga stanowczego szkolenia posłuszeństwa i nieustannej socjalizacji, aby nie stał się agresywny.

Najlepszy dom dla australian cattle dog

Australian cattle dog podobnie jak inne modne rasy, australijskie psy pasterskie stał się pupilem domowym, szczególnie popularnym wśród mieszkańców wsi. Zachował jednak zdolność do pracy, a w swojej ojczyźnie jest psem – legendą.

Ciężko pracujący ACD najlepiej czuje się w środowisku, w którym otrzymuje dużo stymulacji fizycznej i psychicznej. Nie nadaje się do życia w mieszkaniu, ani pozostawienia na dłuższy czas w samotności. Kiedy się nudzi, jest destrukcyjny i ma tendencję do gryzienia.

Potrzebuje domu z bezpiecznie ogrodzonym podwórkiem lub wiejskiej farmy lub rancza. Owczarki australijskie są niezwykle aktywne fizycznie i psychicznie.

 Potrzebują ciągłej pracy, zmęczenia, aby uchronić je przed problemami behawioralnymi. Należy również pamiętać, że gryzienie jest częścią ich naturalnego instynktu. 

Cierpliwe, konsekwentne i przyjazne wychowanie znacząco niweluje te tendencje. Australian cattle dog wymaga wczesnej socjalizacji i szkolenia, które pozwolą mu stać się bardziej wszechstronnym psem.

Australijski pies pasterski jest dobrym psem rodzinnym, ale najlepiej radzi sobie z dziećmi, jeśli jest z nimi wychowywany i wcześnie akceptuje je jako członków swojego gospodarstwa domowego. Dorosły australijski pies pasterski, który rzadko miał kontakt z dziećmi, nie będzie wiedział, jak je traktować i może być zbyt szorstki. 

Niektóre psy są podejrzliwe w stosunku do dzieci; ponieważ nie zachowują się jak dorośli, psy czasami postrzegają je jako groźne. Jak w przypadku każdej rasy, należy zawsze uczyć dzieci, jak podchodzić do psów i ich dotykać, a także zawsze nadzorować wszelkie interakcje między psami a małymi dziećmi.

Australijski pies pasterski dogaduje się z innymi psami w domu, zwłaszcza jeśli wychowywał się z nimi od szczenięcia. Jednakże, ponieważ jest tak oddany jednej osobie w rodzinie, pomiędzy australijskim psem pasterskim a innymi psami może dochodzić do zazdrości lub sprzeczek.

Koty i inne małe zwierzęta, australijski pies pasterski zwykle uważa za ofiary – jeśli jednak od szczenięcia będzie z nimi wychowywany, prawdopodobnie uzna je za członków swojego stada i je zaakceptuje. Jeśli nie, prawdopodobnie będzie je gonić, łapać, a nawet zabijać. Australian cattle dog jaki jest i na co choruje.

Australian cattle dog jaki jest i na co choruje

Wzorzec: australian cattle dog FCI Standard N° 287 / 05.12.2012

AUSTRALIAN CATTLE DOG JAKI JEST I NA CO CHORUJE

  • Pochodzenie: Australia
  • Użytkowość: pilnowanie i przepędzanie bydła na pastwisku i w zagrodzie
  • Klasyfikacja FCI: Grupa 1- Owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła, Sekcja 2 – Psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła.
    Bez prób pracy. 
  • Możliwość zakupu  w Polsce: tak.
  • Cena psa z rodowodem FCI: 4500-6000 zł.

Australian cattle dog - skąd pochodzi - historia rasy

Rasa ukształtowała się w XIX wieku w odpowiedzi na zapotrzebowanie australijskich hodowców bydła na psa, który byłby: inteligentny oraz wytrzymały i odporny na panujące w Australii warunki atmosferyczne.

Hodowla tej rasy była nie lada wyzwaniem i jest zwieńczeniem licznych eksperymentów mających na celu stworzenie psa idealnego do pracy przy hodowli bydła w Australii. Na początku XX wieku osadnicy zaczęli przejmować rozległe ziemie na zachód od Sydney, a pastwiska te składały się z setek, a nawet tysięcy kilometrów kwadratowych nieogrodzonej ziemi.

Dla owczarków angielskich, które były wówczas wykorzystywane do wypasu, wysokie temperatury, nierówny teren i duże obszary pastwisk okazały się zbyt dużym wyzwaniem. Co więcej, ich skłonność do głośnego szczekania (pożądana w przypadku wypasu owiec) wprowadzała chaos i strach w stadach dzikiego bydła. Australian cattle dog jaki jest i na co choruje.

Do stworzenia rasy australian cattle dog wykorzystano sprowadzone z Anglii krótkowłose owczarki collie, które skrzyżowano z dzikim psem dingo, aby uzyskać ciche, posłuszne i odporne psy. Następnie psy te krzyżowano z dalmatyńczykami i czarnymi podpalanymi kelpie.

Dzięki temu uzyskano spokojne, pracowite, silne, niewiarygodnie odporne, odważne i wytrwałe osobniki. Te wyjątkowe psy były bardzo poszukiwane przez australijskich farmerów.  Pod koniec 1963 roku pies ten został powszechnie uznany i ujednolicony w Australii. 

Użytkowość rasy

Australian cattle dog jaki jest i na co choruje. Australian cattle dog jest psem stworzonym do pracy na farmie.

Głównym zadaniem tego psa, jest pilnowanie i przepędzanie bydła, tak na pastwisku, jak i w zagrodach. ACD jest psem aktywnym, energicznym, nadzwyczaj inteligentnym, czujnym, odważnym i godnym zaufania.

Cechy te, połączone z wielką chęcią do pracy, czynią z niego idealnego psa pasterskiego. Australian Cattle Dog to rasa, która nadal może być użyteczna jako pies pasterski, ale ze względu na swoje wyjątkowe cechy, świetnie sprawdza się także jako aktywny towarzysz dla osób prowadzących aktywny tryb życia.

Opiekunowie tych psów powinni zapewnić im odpowiednią ilość ruchu, aktywności umysłowej i interakcji z rodziną.

Predyspozycje australian cattle dog do chorób

Ogólne informacje zdrowotne

Choroby zębów

Australian cattle dog jaki jest i na co choruje. Choroby zębów to jeden z najczęstszych problemów przewlekłych u zwierząt domowych, które nie mają regularnie szczotkowanych zębów. Na zębach początkowo zalegają resztki jedzenia, następnie na widocznych częściach zębów odkłada się kamień nazębny i prowadzi do infekcji dziąseł i korzeni zębów.

Jeśli nie zapobiegniesz chorobom zębów na początku regularnie usuwając resztki jedzenia, to trzeba będzie leczyć bardziej zaawansowane stadia choroby, co będzie Ciebie znacznie droższe. W ciężkich przypadkach pies może stracić zęby, a w wyniku przewlekłej infekcji zębów jest narażony na uszkodzenie narządów wewnętrznych. Poza tym, będzie milszym towarzyszem, jeśli nie powala wszystkich swoim śmierdzącym psim oddechem! 

Infekcje

Australian cattle dog są podatne na infekcje bakteryjne i wirusowe – tak samo, jak psy innych ras. Najważniejsze choroby zakaźne to: z parwowiroza, wścieklizna i nosówka. Wielu z tych infekcji można zapobiec poprzez szczepienia, które powinny być dostosowane do chorób występujących w danym regionie, wieku i innych czynników.

Otyłość

Otyłość może być poważnym problemem zdrowotnym u australian cattle dog. Jest to poważna choroba, która może powodować lub nasilać problemy ze stawami, zaburzenia metaboliczne i trawienne, powodować ból i sprzyjać chorobom serca. 

Chociaż kuszące jest dawać jedzenie za każdym, gdy pupil popatrzy na ciebie błagalnie, pamiętaj, że lepiej jest go przytulić lub zabrać na spacer niż po kryjomu dokarmiać. On poczuje się lepiej i Ty też!

Pasożyty

Australian cattle dog narażony jest na pasożyty wewnętrzne i zewnętrzne, takie jak: tęgoryjce, glisty, nicienie sercowe, włosogłówki, pchły, kleszcze i inne. Niektóre z tych pasożytów mogą zostać przeniesione na Ciebie lub członka Twojej rodziny i stanowią poważny problem dla wszystkich. 

W przypadku psa pasożyty te mogą powodować ból, dyskomfort, a nawet śmierć, dlatego ważne jest, regularne badanie i profilaktyczne odrobaczanie.

Kastracja

Kastracja to chirurgiczne usunięcie jajników i zwykle macicy u samic, a u samców chirurgiczne usunięcie jąder. Kastracja zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia niektórych rodzajów nowotworów i eliminuje możliwość zajścia w ciążę przez zwierzę lub spłodzenia niechcianych szczeniąt. 

Wykonanie tej operacji pozwala wykorzystać sytuację, gdy zwierzę jest w znieczuleniu, aby zidentyfikować i zaradzić niektórym chorobom, które mogą się w przyszłości rozwinąć, np. prześwietlenie stawów lub usunięcie przetrwałego zęba.

Charakterystyczne cechy fizjologiczne

Brak danych.

Nadwrażliwość na leki

Brak danych.

Australian cattle dog jaki jest i na co choruje

Choroby dziedziczne

Dysplazja stawów biodrowych DSB: dziedziczna, wielogenowa choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych, której może towarzyszyć stan zapalny. 

Dysplazja stawów łokciowych: wielogenowe, dziedziczne schorzenie, dotyczące stawów łokciowych. Towarzyszący mu stan zapalny może prowadzić do zwyrodnienia tych stawów. 

Leukoencefalopatia gąbczasta/polioencefalomielopatia: to rzadka choroba o dziedziczna, wynikająca z mutacji mitochondrialnej. Przyczyną schorzenia jest mutacja punktowa w genie cytochromu b, co prowadzi do nieprawidłowego funkcjonowania mitochondriów, które są odpowiedzialne za dostarczanie energii komórkom. Choroba objawia się w wieku od 2 do 9 tygodni życia, co wskazuje na jej wrodzony charakter. Objawy kliniczne są poważne i obejmują drżenia mięśni, spastyczne osłabienie kończyn, ataksję, czyli zaburzenia koordynacji ruchowej, a w niektórych przypadkach również napady drgawkowe. W miarę postępu choroby dochodzi do stopniowego pogarszania się stanu neurologicznego, prowadzącego ostatecznie do paraliżu. Ze względu na mitochondrialny sposób dziedziczenia choroba jest przenoszona wyłącznie przez matki, co oznacza, że zarówno samce, jak i samice mogą być dotknięte, ale jedynie samice przekazują mutację potomstwu. Rozpoznanie tej choroby wymaga zaawansowanych badań genetycznych, które identyfikują mutację w genie cytochromu b. Ze względu na ciężkość objawów i brak możliwości leczenia, niezwykle ważne jest prowadzenie badań przesiewowych w populacji hodowlanej. Identyfikacja nosicielek mutacji mitochondrialnej i wykluczenie ich z programów hodowlanych może zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się tej choroby.

Pierwotne zwichnięcie soczewki i wtórna jaskra: autosomalnie recesywnie dziedziczona nieprawidłowość, objawiająca się zwichnięciem soczewki oka, które jest niezwiązane z urazem lub stanem zapalnym. Schorzenie to powoduje podwyższenie ciśnienia wewnątrzgałkowego (jaskrę) powodujące zaburzenia widzenia lub ślepotę. Pierwotne zwichnięcie soczewki wiąże się z mutacją genu ADAMTS17. U psów homozygot pod względem genów warunkujących rozwój tego zaburzenia pojawia się ono w wieku 4-8 lat. Zwichnięcie soczewki u heterozygot stwierdza się rzadko. Australian cattle dog dotknięte PLL są bardziej narażone na rozwój jaskry wtórnej, co potwierdzono w badaniu, które wykazało 3,1-krotnie wyższe ryzyko wystąpienia tego schorzenia w porównaniu do innych ras. 

Postępujący zanik siatkówki: u australijskich psów pasterskich występuje autosomalnie recesywnie dziedziczony zanik czopków siatkówki (prcd), mogący prowadzić do ślepoty. Choroba ujawnia się w wieku od 3 do 8 lat. Badania przeprowadzone przez Dorna wykazały, że ryzyko wystąpienia PRA wśród psów tej rasy jest 12,88 razy większe w porównaniu do innych ras. Wyniki testów genetycznych prcd, przeprowadzonych przez Optigen, pokazują, że wśród psów rasy australian cattle dog 15,9% osobników jest dotkniętych chorobą, a 47,7% to nosiciele genu. Oznacza to, że prawie połowa populacji tej rasy ma potencjalny wkład w przekazywanie wadliwego genu. Nie wszystkie przypadki PRA u australian cattle dog są związane z formą prcd. U niektórych psów tej rasy zdiagnozowano inne formy postępującej atrofii siatkówki, co sugeruje, że mogą istnieć dodatkowe mutacje genetyczne odpowiedzialne za tę chorobę. 

Zwichnięcie rzepki: wielogenowa, dziedziczna, wrodzona luźność więzadeł rzepki, do prowadzi do zwichnięcia rzepki, kulawizny i zwyrodnienia stawu kolanowego. 

Predyspozycje do chorób

Dotyczące jamy ustnej i zębów

Kamień nazębny:  choroby zębów to najczęstszy, chroniczny problem u zwierząt domowych, dotykający 80% wszystkich psów powyżej drugiego roku życia. Rozpoczyna się od odkładania się kamienia nazębnego na zębach i prowadzi do infekcji dziąseł i korzeni zębów co powoduje ryzyko uszkodzenia nerek, wątroby, serca i stawów.

Dotyczące narządów zmysłów: wzrok

Niewiele rzeczy ma tak dramatyczny wpływ na jakość życia Twojego psa, jak prawidłowe funkcjonowanie jego oczu.

Pierwotna jaskra: to poważne schorzenie oczu, które może prowadzić do trwałej utraty wzroku, jeśli nie zostanie wcześnie wykryte i odpowiednio leczone. Choroba ta charakteryzuje się patologicznym wzrostem ciśnienia wewnątrzgałkowego, co powoduje uszkodzenie nerwu wzrokowego oraz siatkówki. Jaskra rozwija się stopniowo, często nie dając początkowo wyraźnych objawów, co sprawia, że jest trudna do zdiagnozowania w początkowych stadiach. U psów objawy mogą obejmować m.in. zaczerwienienie oka, nadmierne łzawienie, powiększenie gałki ocznej, a także widoczne zmętnienie rogówki. W miarę postępu choroby pojawiają się ból oraz utrata wzroku, co znacząco obniża komfort życia psa. Diagnoza jaskry opiera się na pomiarze ciśnienia wewnątrzgałkowego (IOP) za pomocą tonometrii oraz badaniu kąta przesączania w oku (gonioskopii). Oba te badania pozwalają na wczesne wykrycie zmian w strukturze oka, które mogą prowadzić do rozwoju choroby. 

Postępujący zanik siatkówki rcd4: to dziedziczna choroba oczu prowadząca do degeneracji fotoreceptorów siatkówki, co w efekcie powoduje stopniową utratę wzroku, a ostatecznie ślepotę. PRA-rcd4 charakteryzuje się późnym początkiem objawów klinicznych – pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj między 7. a 12. rokiem życia. Początkowo mogą obejmować: trudności z widzeniem w słabym oświetleniu (tzw. „kurza ślepota”); stopniowe pogarszanie się widzenia w ciągu dnia, zmiany w refleksyjności i wyglądzie tapetum (struktury znajdującej się za siatkówką), obserwowane podczas badania okulistycznego. W miarę postępu choroby dochodzi do całkowitej utraty wzroku. PRA-rcd4 jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, co oznacza, że pies musi odziedziczyć dwie kopie zmutowanego genu (jedną od każdego z rodziców), aby rozwinęła się u niego choroba. Nosiciele jednej kopii mutacji (heterozygoty) nie wykazują objawów klinicznych, ale mogą przekazać mutację potomstwu. 

Przetrwała błona źreniczna: wada wrodzona, w której w dotkniętym oku znajdują się przetrwałe elementy płodowej błony źrenicznej, które nie ulegają normalnej regresji do 3. miesiąca życia. Pasma te mogą łączyć tęczówkę z tęczówką, tęczówkę z rogówką, tęczówkę z soczewką lub tworzyć skupiska w komorze przedniej. 

Zaćma: u australian cattle dogów występuje zarówno zaćma korowa przednia i tylna, z podobną częstotliwością. Najczęściej diagnozowane są zaćmy pośrednie oraz punktowe. Zaćma może prowadzić do częściowego lub całkowitego upośledzenia wzroku, w zależności od jej umiejscowienia i zaawansowania. 

Dotyczące zmysłów: słuch

 Głuchota: to wrodzone schorzenie o nieokreślonym trybie dziedziczenia. Obserwuje się rodzinne występowanie tego problemu u ACD. Choroba ta występuje od urodzenia i nie jest powiązana z żadnym konkretnym umaszczeniem w tej rasie, co odróżnia ją od niektórych innych ras, w których głuchota często wiąże się z określonymi wariantami genetycznymi odpowiedzialnymi za kolor sierści. Według badań Straina, wśród Australian Cattle Dogów 12,2% populacji wykazuje głuchotę jednostronną, natomiast 2,4% cierpi na głuchotę obustronną. Pomimo stosunkowo niskiego odsetka obustronnej głuchoty, nawet głuchota jednostronna może znacząco wpływać na zdolności komunikacyjne i orientacyjne psa, co ma szczególne znaczenie w przypadku aktywnych i pracujących przedstawicieli tej rasy. Diagnoza głuchoty opiera się na badaniu BAER (Brainstem Auditory Evoked Response), które jest złotym standardem w wykrywaniu tego rodzaju zaburzeń słuchu. Test ten pozwala na dokładną ocenę reakcji nerwów słuchowych na dźwięki i jest jedyną w pełni wiarygodną metodą diagnozowania głuchoty u psów, zwłaszcza w przypadkach wrodzonych. 

Dotyczące przewodu pokarmowego, wątroby i trzustki

Zespolenie wrotno-oboczne: to poważne schorzenie, w którym nieprawidłowe naczynia krwionośne łączą układ krążenia ogólnego z układem wrotnym wątroby, omijając normalny przepływ krwi przez wątrobę. W wyniku tego krew nie jest prawidłowo oczyszczana z toksyn i produktów przemiany materii, co prowadzi do różnych objawów klinicznych. Mimo że tryb dziedziczenia tej choroby nie został jednoznacznie określony, obserwuje się jej występowanie w rodzinach, co sugeruje predyspozycje genetyczne. U australian cattle dogów zespolenie wrotno-oboczne zwykle ma charakter wewnątrzwątrobowy, z tendencją do lokalizacji w prawej odnodze układu żylnego. Objawy kliniczne tej choroby mogą obejmować zahamowanie wzrostu (karłowatość), nieprawidłowe zachowanie, senność oraz napady padaczkowe. Objawy te są związane z nagromadzeniem toksyn w organizmie, szczególnie amoniaku, który wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego. Badania przeprowadzone w Australii wykazały, że australian cattle dogi mają znacznie wyższą częstość występowania zespoleń wrotno-obocznych w porównaniu do innych ras psów.

Dotyczące krwi i układu chłonnego

Choroba von Willebranda typu 1: to dziedziczna skaza krwotoczna wynikająca z obniżonego poziomu czynnika von Willebranda (vWF) lub jego nieprawidłowej struktury. Jest to najczęstsza postać tej choroby i dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, co oznacza, że oboje rodzice muszą być nosicielami wadliwego genu, aby u potomstwa wystąpiły objawy kliniczne. Czynnik von Willebranda pełni kluczową rolę w procesie hemostazy, wspomagając adhezję płytek krwi do ściany uszkodzonego naczynia oraz stabilizując czynnik VIII w osoczu. Jego niedobór lub nieprawidłowe funkcjonowanie prowadzi do zaburzeń krzepnięcia krwi. U psów dotkniętych chorobą objawy kliniczne są zwykle łagodne i mogą obejmować: skłonność do łatwego powstawania siniaków, przedłużone krwawienie po urazach lub zabiegach chirurgicznych, krwawienia z dziąseł lub nosa, nadmierne krwawienia u samic podczas rui lub po porodzie. Ciężkość objawów zależy od poziomu czynnika von Willebranda we krwi, który może być zmienny w zależności od stresu, infekcji czy stanu zdrowia.

Anomalia Pelgera-Huëta: to rzadka, wrodzona choroba krwi dotycząca białych krwinek, zwłaszcza neutrofili. Choroba jest dziedziczona w sposób autosomalny dominujący, co oznacza, że wystarczy jedna kopia nieprawidłowego genu, aby zwierzę było nosicielem. U nosicieli choroby białe krwinki mają nieprawidłową budowę – ich jądra są niesegmentowane lub segmentowane w ograniczonym stopniu, co nadaje im charakterystyczny wygląd pod mikroskopem. Mimo tej anomalii krwinki zazwyczaj działają prawidłowo i są w stanie skutecznie zwalczać infekcje, dlatego u nosicieli choroby objawy kliniczne mogą być niezauważalne. Problem staje się znacznie poważniejszy, gdy szczenię dziedziczy kopię wadliwego genu od obojga rodziców (homozygoty). W takich przypadkach anomalia Pelgera-Huëta prowadzi do ciężkich zaburzeń rozwojowych. Homozygotyczne szczenięta zazwyczaj: umierają w okresie prenatalnym (powodując resorpcję płodów), rodzą się martwe lub umierają wkrótce po urodzeniu z powodu licznych wad rozwojowych szkieletu i układu krążenia.

Zaburzenia endokrynologiczne i metaboliczne

Niedoczynność tarczycy: dziedziczna choroba autoimmunologiczna tarczycy, znana również jako autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. Choroba ta prowadzi do uszkodzenia tarczycy przez układ odpornościowy, co powoduje zmniejszenie produkcji hormonów tarczycy.  W badaniach prowadzonych na Michigan State University obecność przeciwciał skierowanych przeciwko tarczycy wykazano u 7,7% australian cattle dog (wartość średnia dla wszystkich ras wynosi 7,5%).

Zaburzenia neurologiczne

Ceroidolipofuscynoza neuronalna 12: to rzadka, dziedziczna choroba spichrzeniowa, która dotyka układu nerwowego. Choroba jest wynikiem zaburzeń w metabolizmie komórkowym, prowadzących do patologicznego gromadzenia się lipofuscyny w komórkach nerwowych i innych tkankach organizmu. Pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj między 1. a 2. rokiem życia psa. Należą do nich: postępująca ślepota – dochodzi uszkodzenia komórek siatkówki, przez co pies może początkowo wykazywać trudności w widzeniu w słabym świetle, które z czasem przeradzają się w całkowitą utratę wzroku; zaburzenia koordynacji (ataksja) – objawiające się problemami z poruszaniem się, utrzymaniem równowagi, niepewnym chodem czy upadkami oraz zaburzenia behawioralne – pies może stać się bardziej niespokojny, wykazywać nietypowe reakcje na bodźce, a w zaawansowanych stadiach choroby – apatię lub dezorientację. Lipofuscynoza ceroidalna jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, co oznacza, że choroba rozwija się u osobników, które odziedziczą wadliwy gen od obojga rodziców. Nosiciele nie wykazują objawów, ale mogą przekazać gen potomstwu. 

Padaczka idiopatyczna: zaburzenie dziedziczne o nieznanym sposobie dziedziczenia. Padaczka idiopatyczna występuje u ACD częściej niż u innych psów. U obciążonych osobników napady zaczynają się w wieku od sześciu miesięcy do trzech lat. Aby kontrolować napady padaczkowe, zwykle konieczne jest podawanie leków przez całe życie, a w celu monitorowania skutków ubocznych i skuteczności wymagane są okresowe badania krwi.

Dotyczące układu moczowego i płciowego

Cystynuria i kamica cystynowa: to wrodzone zaburzenie metaboliczne związane z nieprawidłowym metabolizmem cystyny, jednego z aminokwasów siarkowych. Jest to choroba dziedziczna, polegająca na utracie zdolności do prawidłowego wchłaniania cystyny w nerkach. Prowadzi to do jej nadmiernego wydalania z moczem i zwiększa ryzyko powstawania kamieni pęcherza moczowego, zwłaszcza w obecności sprzyjających warunków, takich jak zasadowe pH moczu. Objawy mogą obejmować: częste oddawanie moczu, krwiomocz, trudności w oddawaniu moczu lub całkowita niemożność jego oddania. ACD wykazuje podwyższoną skłonność do występowania cystynurii i kamicy cystynowej pęcherza moczowego w porównaniu z innymi rasami. Schorzenie to występuje częściej u samców niż u samic, co wynika z różnic w budowie anatomicznej dróg moczowych. 

Skłonność do chorób nowotworowych

Mastocytoma/guz z komórek tucznych: to nowotwór skóry, który powstaje w wyniku niekontrolowanego rozrostu komórek tucznych. Najczęściej przybiera formę guza zlokalizowanego w skórze właściwej lub tkance podskórnej. U australijskich psów pasterskich schorzenie to występuje częściej w porównaniu do innych ras, co wskazuje na możliwą predyspozycję genetyczną. Objawy mogą obejmować zmiany skórne o różnym wyglądzie i stopniu złośliwości, dlatego szybka diagnostyka oraz odpowiednie leczenie są kluczowe dla skutecznego zarządzania chorobą.

Inne choroby

U australian cattle dogów odnotowano także: zapalenie skórno-mięśniowe, osteochondrozę stępu, krótkoogoniastość i rozszczep kręgosłupa. Australian cattle dog jaki jest i na co choruje.

Fundacja Ochrony Zwierząt Vet-Alert zapewnia opiekę weterynaryjną potrzebującym zwierzętom.

Żywienie i pielęgnacja

Pielęgnacja

Pielęgnacja sierści: australijski pies pasterski nie wymaga szczególnie czasochłonnej pielęgnacji

  • Czesanie: wystarczy wyczesać go jeden raz w tygodniu, aby usunąć martwy włos. W okresie linienia należy czesać psa co drugi dzień, aby wyczesać martwy włos i aby się on nie sfilcował.
  • Kąpiele: nie ma konieczności częstego kąpania zwierzaka – najlepiej ograniczyć to do sytuacji, w których pies jest naprawdę brudny. Warto wtedy zastosować specjalny, hipoalergiczny szampon dla psów.

Pielęgnacja zębów: zęby należy szczotkować codziennie, aby zapobiec odkładaniu się kamienia nazębnego, paradontozie i nieświeżemu zapachowi z pyszczka.

Pielęgnacja oczu: można przemywać je letnią przegotowaną wodą lub specjalnym preparatem do przemywania oczu dla psów.

Pielęgnacja uszu: uszy australian cattle dogów są stojące i dobrze wietrzone, nie wymagają szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych – wystarczy po kąpieli wytrzeć je do sucha.

Pielęgnacja pazurów: należy regularnie – minimum jeden raz w miesiącu, obcinać pazury specjalnymi nożycami do psich paznokci.

Żywienie

  • Wymaga zbilansowanej, pełnoporcjowej karmy, która zaspokoi jego potrzeby i będzie dostosowana do wieku i trybu życia.
  • Może mieć nadmierny apetyt, dlatego należy kontrolować ilość spożywanej karmy i wagę psa.
  • Można stosować gotowe karmy komercyjne lub żywić go w sposób tradycyjny.
  • Australian cattle dog jaki jest i na co choruje.

Dołącz do grupy świadomych opiekunów

I PODYSKUTUJ Z NAMI O OPIECE WETERYNARYJNEJ, ŻYWIENIU, WYCHOWANIU I INNYCH...
dołącz

Ciekawostki o rasie

  • Ma charakterystyczne umaszczenie wynikające z mieszanki białych i kolorowych włosów. Szczenięta rodzą się białe z plamkami, a ich typowe umaszczenie (niebieskie lub czerwone) rozwija się wraz z wiekiem. Ta cecha jest dziedzictwem od rasy dalmatyńczyka, która została wykorzystana w tworzeniu ACD.
  • Słynie z niezwykłej inteligencji i zdolności do rozwiązywania problemów. Są to psy pracujące, które potrafią samodzielnie ocenić sytuację i podejmować decyzje, np. w trakcie zagarniania stada bydła. Co ciekawe, ich inteligencja idzie w parze z niezależnością, co sprawia, że czasami próbują „przechytrzyć” swoich opiekunów! W rankingu psiej inteligencji autorstwa Stanley’a Corena zajmują 10. miejsce.
  • Synonimy nazw rasy: Blue Heeler, Red Heeler, Queensland Heeler, Australian Heeler, Cattle Dog.
  • Rejestry: AKC, UKC, FCI, CKC, KCGB (Związek Kynologiczny Wielkiej Brytanii), ANKC (Australian National Kennel Club), NKC (National Kennel Club).

Australian cattle dog jaki jest i na co choruje, opracowane na podstawie:

  • Ackerman L. Połączenie genetyczne: przewodnik po problemach zdrowotnych u psów rasowych. Druga edycja. Prasa AAHA; 2011.
  • Bell JS, Cavanagh KE, Tilley LP, Smith FW. Poradnik weterynaryjny dotyczący ras psów i kotów. Jacksona w Wyomingu. Nowe media w Teton; 2012.
  • Gough A, Thomas A. Rasa predyspozycji do chorób u psów i kotów. Wydanie 2. Wiley-Blackwell; 2010.
  • Crook A, Dawson S, Cote E, MacDonald S, Berry J. Baza danych chorób dziedzicznych psów [Internet]. Uniwersytet Wyspy Księcia Edwarda. 2011. [cytowano 11 kwietnia 2013 r.]. Dostępne na: http://ic.upei.ca/cidd/breed/australian-cattle-dog
  • Problemy zdrowotne specyficzne dla rasy [Internet]. American Kennel Club Canine Health Foundation, Inc. [cytowano, 11 kwietnia 2013 r.]. Dostępne na stronie: http://www.akcchf.org/canine-health/breed-specific-concerns/?breed=australian-cattle-dog

Choroby zębów

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

error: Content is protected !!
Scroll to Top