Affenpinscher - opis rasy i predyspozycje do chorób

Affenpinscher – opis rasy i predyspozycje do chorób

AFFENPINSCHER - OPIS RASY I PREDYSPOZYCJE DO CHORÓB

O czym przeczytasz w artykule:

Affenpinscher (małpi pinczer) – opis rasy i predyspozycje do chorób. Pies ten przez Francuzów nazywany jest Diabletin Moustache, czyli mały diabeł z wąsami.

Affenpinscher to pies, który małej wielkości ma potężną osobowość teriera. Ten osobliwy mały pies zyskał określenie „małpi pinczer”. Do tego określenia uprawniają go:

  • krótki, zadarty nos,
  • czujne, przyklapnięte uszy,
  • wyraźne okrągłe oczy,
  • szczeciniaste brwi
  • krzaczaste wąsy i broda.

AFFENPINSCHER: CHARAKTER

  • Małpi pinczer ma charakter zbliżony do teriera.
  • Pies ten to czarująca mieszanina nieustraszoności, uporu, lojalności i oddania, co okazuje w gwałtownym przejściu od zabawnej gorliwości do szalejącej pasji.
  • Jest inteligentny, przyjazny dla dzieci i dorosłych, opiekuńczy, czujny, ciekawy, lojalny i niezależny.
  • Szkolenie należy rozpoczynać wcześnie, aby opanować niezwykle żywy temperament affenpinschera. Jest bardzo pojętny i szybko się uczy, ale do tego musi być skupiony i mieć silną więź z opiekunem.
  • Lubi zabawy z dziećmi.
  • Jak większość małych psów jest pobudliwy i potrafi być zaczepny w stosunku do większych psów.
  • Niekiedy może wykazywać skłonność do nadmiernego szczekania.
  • Ma dużo energii i  wymaga minimum 30 minut energicznych biegów i zabaw dziennie.
affenpinscher

WZORZEC: AFFENPINSCHER FCI Standard N° 186 / 02.09.2009

AFFENPINSCHER – PINCZER MAŁPI

  • Pochodzenie: Niemcy.
  • Użytkowość: Pies pokojowy i do towarzystwa.
  • Klasyfikacja FCI: Grupa 2. Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła. Sekcja 1.1 Pinczery. Próby pracy nie obowiązują.
  • Krótki rys historyczny: Pierwotnie pies domowy w Południowych Niemczech; jego przodkowie przedstawieni są na drzeworytach Albrechta Durera (1471 – 1528). Na wystawach pinczery małpie pokazano w roku 1879. Te małe psy popularne były na przełomie wieków, a powstały z szorstkowłosych pinczerów.
  • Charakter: miły, oddany pies rodzinny. Nieustraszony, czujny, uparty, oddany, ale zdarzają mu się niekontrolowane wybuchy.
  • Aktywność: ma duży temperament, szybko się uczy, lubi zabawy z dziećmi. Wymaga minimum 30 minut intensywnego ruchu dziennie.
  • Ważne proporcje: proporcje wysokości do długości muszą być takie, aby pies był maksymalnie zwarty.
  • Wielkość: wysokość w kłębie: psy i suki 25 do 30 cm.
  • Waga: psy i suki 4 do 6 kg.
  • Tułów: mocny, krępy i zwarty. · Linia górna: lekko opadająca, niemal prosta od kłębu do zadu. · Kłąb: tworzy najwyższy punkt grzbietu. · Grzbiet: mocny, krótki i związany. · Lędźwie : krótkie i mocne. Odległość od ostatniego żebra do biodra na tyle mała, aby pies był zwarty. · Zad: krótki, lekko zaokrąglony, niepostrzeżenie przechodzący w nasadę ogona. · Klatka piersiowa: tylko trochę spłaszczona na bokach, średniej szerokości, głęboka, sięgająca poniżej łokcia. · Linia dolna i brzuch: brzuch umiarkowanie podciągnięty, linie dolna i górna są mniej więcej równoległe. 
  • Kształt głowy: MÓZGOCZASZKA: · Czaszka: raczej okrągła, niż wydłużona, w całości niezbyt ciężka, mocno wysklepiona z wyraźnym czołem. · Stop: wyraźny. TRZEWIOCZASZKA  · Kufa: krótka i prosta, nie zadarta. Grzbiet nosa prosty. · Wargi  przylegające, czarne. · Uzębienie:  kompletne (42 zęby), czysto białe. Szczęka dolna wystaje przed górną i jest lekko zadarta ku górze. Siekacze powinny być rozmieszczone regularnie w lekkim łuku. Ani siekacze, ani kły nie mogą być widoczne przy zamkniętym pysku; to samo odnosi się do języka. Brak dwóch P1, P2 lub P3 w dowolnym połączeniu jest tolerowany. 
  • Uszy: wysoko osadzone, jednakowo załamane do przodu, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków. Jeśli stojące, powinny być małe, jednakowego kształtu i pewnie stojące.
  • Oczy: ciemne, raczej okrągłe, lekko wypukłe. Powieki przylegające, czarno pigmentowane, okolone szorstkim włosem. 
  • Nos: trufla nosa okrągła, duża i czarna. Nozdrza otwarte.
  • Szyja: mocna, raczej krótka, mocno osadzona. Skóra bez fałd.
  • Ogon: naturalny; pożądany prosty lub sierpowaty.
  • Kończyny: PRZEDNIE: mocne, proste, równoległe, nie za wąsko rozstawione. · Łopatka: dobrze umięśniona, długa, skośnie ustawiona (pod kątem około 45%), płaska. · Ramię: przylegające do tułowia, mocne i dobrze umięśnione. · Łokcie: dobrze przylegające, nie wykręcone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. · Przedramię: dobrze rozwinięte, z każdej strony oglądane – proste. · Nadgarstek: mocny. · Śródręcze: oglądane z przodu – proste, oglądane z boku – lekko nachylone w stosunku do podłoża. Dobrze rozwinięte i umięśnione. · Łapy: krótkie i okrągłe. Palce zwarte i wysklepione (kocia łapa), poduszki twarde, pazury krótkie, mocne i czarne. TYLNE: oglądane z boku umiarkowanie kątowane. Oglądane z tyłu – równoległe. · Udo: dobrze umięśnione, szerokie. · Kolano: nie wystawione na zewnątrz ani nie skierowane do wewnątrz. · Podudzie: długie i mocne. · Staw skokowy: umiarkowanie kątowany. · Śródstopie: prostopadłe do podłoża. · Łapy: nieco większe od przedniej, palce zwarte i dobrze wysklepione, pazury krótkie i czarne. CHODY: swobodne, płynne, krótkie z umiarkowanym napędem kończyn tylnych. Oglądane z tyłu i z przodu poruszają się prosto i równolegle.
  • Sierść: SKÓRA : dobrze przylegająca na całym ciele. SZATA SIERŚĆ : na tułowiu twarda i gęsta. Głowa ozdobiona jest krzaczastymi, sztywnymi brwiami i wieńcem wokół oczu, i obfitą brodą. Długi włos na policzkach i na wierzchołu głowy. Sierść na głowie powinna być jak najtwardsza, stojąca i zmierzwiona, co daje typowy, małpi wyraz. 
  • Maść: czysto czarna z czarnym podszerstkiem. 
  • Wady: wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa. W szczególności: · budowa ciężka lub lekka, krótkie lub zbyt długie nogi. · Jasne oczy. · Uszy nisko osadzone, bardzo długie lub nierówno noszone. · Uszy bardzo lekkie. · Długi, karpiowaty lub miękki grzbiet. · Grzbiet załamany. · Ścięty zad. · Ogon od nasady skierowany w kierunku głowy. · Nadmierne lub całkiem strome kątowanie tyłu. · Długie łapy. · Sierść krótka, miękka, falista, kosmata, jedwabista, maść biała lub łaciata. · Wzrost wyższy lub niższy od podanego o 1 cm. WADY DUŻE · Brak wyrazu płci (np. pies w typie suki) · Zbyt lekki kościec. · Kufa zadarta jak u gryfonika lub długa. · Bardzo znaczny przodozgryz lub zgryz cęgowy. · Wyłupiaste oczy. · Odstające łokcie. · Iksowata postawa tyłu. · Wzrost wyższy lub niższy od podanego od 1 do 2 cm. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE · Agresja lub wyraźna lękliwość. · Cechy degeneracji budowy. · Brak typu rasowego. · Oczywiste i poważne wady budowy, sierści i umaszczenia. · Zgryz nożycowy lub krzywe szczęki. · Wzrost wyższy lub niższy od podanego o więcej niż 2 cm. Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany. N.B. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
  • Odporność/podatność na choroby: należy do psów żywotnych i zdrowych.
  • Długość życia: 12-14 lat.
  • Możliwość zakupu  w Polsce: tak.
  • Cena psa z rodowodem FCI: 2500-4000 zł.

HISTORIA RASY

  • Psy rasy Affenpinscher istnieją już od ponad 300 lat. Trudno dokładnie określić ich pochodzenie, ale siedemnastowieczne malowidła przedstawiają go w niemal współczesnej formie. 
  • Wywodzą się z okolic Monachium.
  • Affenpinscher może być spokrewniony z schipperke, pinczerem miniaturowym oraz mopsem.
  • Jego geny przyczyniły się do powstania  Gryfoników brukselskich.
  • Początkowo Affeny i Pinczery traktowane były jako jedna rasa o odmiennej sierści (affen- szorstki, pinczer-gładki). Dlatego dawny Affenpinscher  miał dłuższą kufę niż współczesny.
  • Przełom XIX i XX w. był dla tych czworonogów kryzysowym okresem. Hodowla rasy zdecydowanie podupadła, jednakże miłośnicy zajęli się stopniową odbudową popularności tych psów. Wynikiem tych działań był wzrost zainteresowania się rasą, zwłaszcza przed wojną. Opublikowany w 1931 roku oficjalny wzorzec wziął pod uwagę jedynie osobniki o czarnej maści. W związku z tym psy o innym umaszczeniu zaczęto wyłączać z hodowli, czego rezultatem było uzyskanie w 1946 roku 100 % czarnych czworonogów.
  • Jako rasa został uznany po raz pierwszy w 1936 r. w Ameryce i Kanadzie.
  • W okresie po II wojnie światowej popularność i sława rasy małpi pinczer znowu spadła.
  • Jego populacja jest nieliczna, choć ma swoich zwolenników na całym świecie.
  • W Polsce affenpinscher jest rzadko spotykany.

PREDYSPOZYCJE AFFENPINSCHERÓW DO CHORÓB

CHOROBY DZIEDZICZNE:
  • DYSPLAZJA STAWU BIODROWEGO: zwyrodnienie i zapalenie stawów biodrowych, dziedziczenie poligenowe, może dotyczyć 15,7%
  • ZWICHNIĘCIE RZEPKI: rozluźnienie więzadeł powodujące zwichnięcie rzepki, kulawizny oraz zwyrodnienie stawu kolanowego. Jeżeli występują objawy kliniczne leczy się chirurgicznie.
  • DYSPLAZJA STAWU ŁOKCIOWEGO: powoduje zwyrodnienie i zapalenie stawu łokciowego, cecha dziedziczona poligenowo.
  • CHOROBA LEGG- CALVE-PERTHESA: aseptyczna martwica główki kości udowej, powodująca chorobę zwyrodnieniową stawu biodrowego. Może dotyczyć jednego lub oby stawów z początkiem zwyrodnienia zwykle między 6 a 9 miesiącem życia. Występuje częściej u samców. Jeśli choroba powoduje objawy bólowe i kulawiznę leczy się ją chirurgicznie. Dziedziczenie poligenowe.
PREDYSPOZYCJE DO CHORÓB
  • DISTICHIASIS (dwurzędowość rzęs): nieprawidłowo umieszczone rzęsy, które podrażniają rogówkę i spojówkę. Może doprowadzić do wtórnego owrzodzenia rogówki.
  • PRZETRWAŁA BŁONA ŹRENICZNA PPM: wada wrodzona, w której oko zawiera przetrwałe elementy płodowej błony źrenicznej w postaci pasm tkanki przechodzących nad otworem źrenicznym (z tęczówki na tęczówkę, rogówkę, soczewkę lub obejmujące płaty tkanki). Trzy ostatnie formy mogą osłabiać wzrok. Psy objęte tym schorzeniem nie powinny być używane do hodowli.
  • DYSPLAZJA SIATKÓWKI: nieprawidłowy rozwój i różnicowanie siatkówki w okresie płodowym i okołourodzeniowym. Spotyka się fałdy siatkówki, położenie geograficzne i uogólnioną dysplazja z oderwaniem.
  • ZAĆMA: przednia lub tylna pośrednia i punktowa. Tryb dziedziczenia nieznany.
  • DYSTROFIA ROGÓWKI: może występować w dwóch postaciach: dystrofia nabłonka lub zrębu.
  • NIEDOCZYNNOŚĆ TARCZYCY: dziedziczne autoimmunologiczne zapalenie tarczycy.
  • SEZONOWE ŁYSIENIE BOKÓW: zimowe, obustronne, symetryczne łysienie na bokach, grzbiecie i ogonie
  • POZOSTAŁE RZADZIEJ WYSTĘPUJĄCE CHOROBY: OBRZĘK UOGÓLNIONY – ANASARCA, ROZSZCZEP WARGI/PODNIEBIENIA, WNĘTROSTWO, TORBIEL – DERMOID, WYDŁUŻONE PODNIEBIENIE MIĘKKIE, ALERIE WZIEWNE, SUCHE ZAPALENIE ROGÓWKI I SPOJÓWKI, NIEDOSTATECZNA LICZBA ZĘBÓW – OLIGODONTIA, PRZETRWAŁY PRZEWÓD TĘTNICZY PDA, POSTĘPUJĄCY ZANIK SIATKÓWKI, PRZETRWAŁE ZĘBY MLECZNE, ZAPAŚĆ TCHAWICY.
  • POJEDYŃCZE PRZYPADKI CHORÓB: WRODZONA NIEDOCZYNNOŚĆ TARCZYCY Z DYSPLAZJĄ NASAD
BADANIA ZALECANE PRZED DOPUSZCZENIEM DO HODOWLI:
  • CERF – badanie wzroku w wieku powyżej 1 roku ( kliniczne badanie oczu wykonywane przez weterynarza okulistę, wyklucza, bądź stwierdza poniższe choroby oczu: C – Zaćma (cataract), GL – Jaskra (glaucoma), PRA – postępujący zanik siatkówki, KCS – zespół suchego oka, PPM – przetrwała błona źreniczna, PLL – zwichnięcie soczewki, RD – dysplazja siatkówki, VD – degeneracja ciała szklistego, EN – entropium, EK – ektropium, DIS – dwurzędowość rzęs (distichiasis).
  • Badanie i ocena rzepki w wieku co najmniej 1 rok.
  • Opcjonalnie RTG stawów biodrowych w celu wykluczenia dysplazji i choroby Legg-Calve-Partesa.
  • Zalecany profil tarczycowy, wraz z poziomem autoprzeciwciał.
  • RTG stawów łokciowych w celu wykluczenia dysplazji łokcia.
  • Ocena serca.

ŻYWIENIE I PIELĘGNACJA

PIELĘGNACJA:

  • Pielęgnacja affenpinscher’a nie jest szczególnie kłopotliwa i uciążliwa.
  • Sztywny i gęsty włos o szorstkiej teksturze wymaga regularnego szczotkowania. Najważniejsze, aby zabiegi były wykonywane dość regularnie, w związku z tym zwierzę należy wyczesywać dwa razy w tygodniu.
  • Sierść okrywającą nos można przycinać w taki sposób, by nie przykrywały pinczerowi oczu oraz do nich nie wchodziły.
  • Dobrym pomysłem jest trymowanie, które wystarczy wykonywać 1-2 z w roku, gdyż sierść u tej rasy rośnie wolno. Jedynie uszy wymagają regularnego skubania.
  • Pinczera małpiego kąpiemy tylko wtedy, gdy zwierzę jest brudne.
  • Regularne czyszczenie zębów oraz przycinanie pazurów również jest ważnym elementem pielęgnacji tego psa.

ŻYWIENIE:

  • Wymaga zbilansowanej, wysokoenergetycznej karmy, która zaspokoi jego potrzeby i będzie dostosowana do wieku i trybu życia.
  • Affenpinschery mogą mieć nadmierny apetyt , dlatego należy kontrolować ilość spożywanej karmy i wagę psa.
  • Można stosować gotowe karmy komercyjne lub żywić go w sposób tradycyjny.
  • Ze względu na nieduże rozmiary koszt wyżywienia dobrej jakości karmą nie jest wysoki.
  • Od młodości można podawać suplementy wspomagające pracę stawów.

CIEKAWOSTKI O RASIE

  • Psy te były psami użytkowymi, wykorzystywanymi do tępienia myszy i szczurów.
  • Używano ich także do tropienia przepiórek i królików oraz stróżowania.
  • Współcześnie affenpinscher jest traktowany jako piesek do towarzystwa.
  • Synonimy nazw rasy: Affen.
  • Rejestry: AKC, UKC, FCI, CKC, KCGB (Związek Kynologiczny Wielkiej Brytanii), ANKC (Australian National Kennel Club), NKC (National Kennel Club).
.
poradnik-pierwszej-pomocy

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

error: Content is protected !!
Scroll to Top