Królik domowy – charakterystyka i opis

Naturalny teren występowania królików jest ograniczony do kontynentów Europy i Afryki Północnej. W wyniku ekspansji człowieka gatunek ten został przeniesiony do wielu innych części świata. Na przykład w Australii i Nowej Zelandii znalazły idealny klimat, a ze względu na brak naturalnych wrogów rozmnażały się tak szybko, ze wkrótce stanowiły prawdziwą plagę

Przypuszcza się, że „kolebką” królików były tereny leżące nad morzem śródziemnym. Możliwe, że „Hiszpania” jest fenicjańskim określeniem półwyspu znaczącym „ziemia królików”.

• Rzymianie jako pierwsi zaczęli hodować króliki i zające w ogrodzonych pomieszczeniach, tzw. leporariach. Zające nie rozmnażały się w tych warunkach, natomiast króliki doskonale przystosowały się do życia w niewoli.
• Właściwe oswajanie królików miało miejsce w średniowieczu, w opactwach, gdzie po raz pierwszy klatki służyły jako pomieszczenia hodowlane. W tych czasach nie narodzone młode uważano za przysmak. Okazało się jednak, że bardziej opłacało się utrzymywać królice przy życiu, a króliki ubijać tuż po porodzie i w związku z tym zwierzęta trzymano w klatkach.
• Hodowla królików w klatkach w celu uzyskania mięsa rozpoczęła się w XIX wieku. Ponieważ króliki zajmowały niewiele miejsca i wymagały względnie mało jedzenia, były konkurencyjne dla innych zwierząt.
• W latach 60-tych XX wieku rozpoczęła się produkcja króliczego mięsa na skalę przemysłową.